กิญจณในพระวินัย : หน้า 73/270

ประโยค - จุดดุจสุขดาอาทิตย์า อรรถถคพระวินัยอุณวรรก วรรณา - หน้าที่ 481 หรือว่ากิญจณู่มาแล้ว มอบฉันทะแล้วนั่งในที่ทั้งหลายมีบริเวณเป็นต้น กิญจณั้น ย่อมเป็นผู้ไม่ออกจากอาบัติเหล่านั้น ด้วยเหตุฉนั้น พระผู้พะภาคจึงตรัสว่า "เว้นผู้ถามความคิดเห็นแจ้ง เว้นผู้มีอยู่ในที่นั้น." [อธิกรณ์] สองบทว่า กิญจณิ่น อุปปชฌ ช ได้แก่ แทรกแซงภายในหมู่ นางกิญจณี เนื้อความเพาะคำแห่งอธิกรณ์ทั้งหลายมีวามาริจรณ์เป็นต้น ได้กล่าวแล้วในอรรถกถาแห่งกุจฉันทูลสิกขาบท. [๒๒] สองบทว่า วิปจุตาย โวทโร ได้แก่ โวหารเพื่อทุกข์แก่ติ คำหยาบ. หลายบทว่า โย ตกุ ตุกฺโก คือ การโถมใด ในเมื่อกิญจุ เหล่านั้นโจทย์ บทว่า อนุวาน นี้ เป็นคำแสดงอาการ. ความว่า กิริยาที่โจทย์ เหล่านั้นโถมอยู่ บทว่า อนุวาที นี้ เป็นคำแสดงอาการ. ความว่า กิริยาที่โจทย์ เหล่านั้นอาจเป็นไวพจน์ของกิริยา ที่โจทย์เท่านั้น. บทว่า อนุสมปุงกุตฺ อนุญฺญนา สังกาเป็นไว้พจน์ของกิริยา ที่โจทย์เท่านั้น. บทว่า อนุสุมปญฺญตา ได้แก ่ กริยาที่โจทย์กระทำความอุตสาหะว่า "เหตุไร เราจักไม่โจทยอย่างนั้นเล่า?" ๑. สมุจจ ทุติอา. ๑๑๑.