จุดสุดยอดบนสักกาผ่านรัถพระวินัย จตุตถสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย จลุวรรค วรรณา หน้า 260
หน้าที่ 260 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงกฎเกณฑ์หลายประการในพระวินัยเกี่ยวกับการสร้างโรงเก็บของและการอนุญาตให้ภิกษุณีทำกิจกรรมต่างๆ เช่น การบวช การเลี้ยงดูลูก และการมีที่พักอาศัย นอกจากนี้ยังพูดถึงการทำสัญญาณว่าภิกษุณีสามารถบวชใหม่ได้หรือไม่ในบางสถานการณ์ รวมถึงการอนุญาตให้ทำกิจกรรมตามธรรมชาติของตนเองในบางกรณี เธอสามารถอยู่ใต้การดูแลและได้ฟังคำสั่งจากพระผู้มีพระภาคเพื่อให้การปฏิบัติในภิกษุณีนั้นมีความเหมาะสม รวมถึงรายละเอียดเกี่ยวกับการลาออกจากความเป็นภิกษุณี.

หัวข้อประเด็น

-กฎเกณฑ์ในพระวินัย
-อุโทสิต
-การอนุญาตให้บวช
-การดูแลทารกในภิกษุณี
-การลาออกจากความเป็นภิกษุณี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - จุดสุดยอดบนสักกาผ่านรัถพระวินัย ฉบับวรรณะ - หน้า 668 [ว่าด้วยโรงเก็บของเป็นต้น] บทว่า อุโทสิต ได้แก่ โรงเก็บของ บทว่า น สมมติ ได้แก่ ไม่มอ บทว่า อุปสุโล ได้แก่ เรือน บทว่า นวฤมิมีความว่า เราอนุญาตให้ภูกุณท์การสร้าง ใหม่เพื่อประโยชน์แก่สังฆ สองบทว่า ตุสกล ปุปพิศกาย ได้แก่อันเวลาที่หญิงนั้นบวช แล้ว หลายบทว่า ยาว โส ทารโก วิญญุตา ปาปุณาติ มีความว่า (เราอนุญาตให้เส่งด) จนกว่าทารกนั้นจะสามารถขวบเชือบริโกลและ อาบได้ตามธรรมชาติของตน สองบทว่า ธมฺบด ดูวา สาการ ได้แก่ เว้นเพียงห้องเรือนที่เป็น สหไสย พระผู้พระภาคตรัสสั่งว่า "ภูกุณ์นี้เป็นเพื่อน ฟังปฏิบัติ ในทารกนั้น เหมือนที่ปฏิบัติในบรมอัน" ภูกุณ์ผู้นั้นมาราคา ย่อม ได้เพื่องานการนั้นใหอง มอบให้สม โดนและให้บโกล เพื่อแก่ดาวาร และให้เพื่อนอเนกการนั้นไว้ที่๘อก [ว่าด้วยลาสิกขาเป็นต้น] (๔๔๕) ด้วยคำว่า ยทว สา วิญญุตา พระผู้มีพระภาคตรง แสดงว่า "เพราะภิกษูนนี้ สึกแล้วนั่งหวาน ด้วยความยินดีพอใจ ของตน ณนั่นแล เธอจึงใช้ภิกษุณี เธอใช้ภิกษุณี เพราะกาล ลาสิขาทำไม่ได้" เธออ้อมไม่ได้อุปสมบทอีก.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More