การอนุญาตและการใช้ผักในพระธรรม : หน้า 75/183

отсутствии занятий ไม่มีภาพ ควรในจิตวิตก. รสสื่ออย่างเหล่านี้ อันพระผู้มีพระภาค เมื่อทรงอนุญาตนำปนะ ได้รวมอนุญาตไว้ด้วยประการอันนี้แล้ว ว่า ด้วยผักและแปง [๒๐๔] เรื่องแห่งมัลละชื่อโร ชัดเจนแล้วทั้งนั้น บรรดาบทเหล่านั้น สองท่าน สฑุพญา ทาท ได้แก่ ผัก ชนิดในชนิดหนึ่ง ซึ่งทอดด้วยเนยใสเป็นต้นก็ดี ไม่ได้ทอดก็ดี บ่าว่า ปฐมอาญน์ ได้แก๋ ของอาเส็งที่แล้วด้วยแปง ได้บว่า เขาโรชะให้ดักแตงของทั้งสองอย่างนี้ สินทรัพย์ไปแสนหนึ่ง สองบทว่า สงครู อนุตฺต มีความว่า ได้ทำบ้องกัน หลายบทว่า อุพาคร โณ ต เต อิติ มีความว่า การต้อนรับ พระผูมีพระภาคองค์นี้ เป็นอิติเเละ หลายบทว่า นาหี คณุต อนุตฺต พฤกษโติ มีความว่า เจ้าโรชะนั้น แสดงว่า “เราได้มาที่ยังด้วยความเสื่อมไสและความ บ่นอือมาก ซึ่งเป็นไปในพระพุทธเจ้ามเป็นต้นฉันใด” [เรื่องกิฏิยคเณเป็นช้างโคนผม] บทว่า มญฺชุกา ได้แก่ เป็นผู้มฺถ้อยคำไว้เพราะว่า บทว่า ปฤกิทตฺสปฺา มีความว่า เป็นผู้ลงพร้อมด้วยไหว พรินในศิลปะของตน บทว่า ทุกา ได้แก่ เป็นผู้ลายหรือเป็นผู้ไม่เกี่ยวกัน บทว่า ปรโยทตกิปา ได้แก่ ผู้มีศิลปะในไทยมีได้