การประดับและการใช้เครื่องมือในพระพุทธศาสนา : หน้า 85/270

ประโยค - จุดอธิษฐานปลาสากิญ อรรถถกพระวันัน อุดวรรค วรรณา - หน้าที่ 493 วัลย์ ชื่อว่า เมิมขัด. บานพับ (สำหรับรัดแขน) เป็นต้น ปฏุกุชุดแล้ว เครื่อง ประดับไม่เลือกว่าชนิดใดชนิดหนึ่ง ไม่ควร วิฉฉัยในคำว่า ทุมาโล วา ทุวงคุ วา นี้ พึ่งทราบดังนี้:- หากว่า ภายใน 2 เดือน ผมอาจถึง 2 นิ้วไซร้ ต้องปลดเสีย ภายใน 2 เดือนเท่านั้น, จะปล่อยให้ยาวเกิน 2 นิ้วไป ไม่ควร. แม้ว่าไม่เวลาก็ จะปล่อยให้กินกว่า 2 เดือนไปขั้ยว้นเดียว ก็ไม่ ได้เหมือนกัน. นี้เป็นกำนดอย่างสูง ที่พระผู้พระภาคตรัสด้วยบททั้ง 2 ด้วยประกาศนี้. แต่หย่อนกว่ากำหนดนั้น ขึ้นชื่อว่าความสมควร ไม่มี หาได้. สองบท โทษอุบ โอศัพท์หนูติ มีความว่า ภิกษุพึงพอคิใช้แปรงเสยมทำให้เรียบ. บทว่า ผกเดน มีความว่า ภิกษุฉันทพิกัดใช้วิธีอย่างหนึ่ง มีวิธีงานเป็นต้น เลยผมให้เรียบ. บทว่า หฤเดน มีความว่า ภิกษุฉันทพิกัด เมื่อจะใช้มือ นั่นเองต่างหวี จึงเลยผมด้วยอันวิธีทั้งหลาย. บทว่า ลิตตุตเดน มีความว่า ภิกษุฉันทพิกัด เสวยม เหนียวอย่างใดอย่างหนึ่ง มีผึ้งและยางเป็นต้น. บทว่า อุกถตเดน [๒๒๕] มีความว่า ภิกษุฉันทพิกัดเสยม ด้วยน้ำมันเจือจาน เมื่ประโยชน์แก่การประดับ ปรับทุกกฎทุกแห่ง,