ประโปลฺ - พระอธิการปัททิยะ กาเปล ภาค ๙ - หน้า 91
…ฐ์ผู้นั้นการย่อมไปมาลำคับตรก เลี้ยงชีพของผู้ว้าร
แสวงหาอันไม่สมควร ชื่อว่า ดูหมิ่น คือ ดูแลน ได้แก่ รังเกียจ
ลาภของตน; เพราะเหตุนี้น่ะ กิษฺฐ์ไม่ควรดูหมิ่นลาภของตน ด้วยการ
ไม่ทำอย่างนั้น.
สองบทว่า อนุเญสะ ปีโย…
ในเนื้อหาได้กล่าวถึงความสำคัญของการไม่ดูหมิ่นลาภที่ตนมีและไม่เที่ยวปรารถนาลาภของผู้อื่น โดยเนื้อหาชี้ให้เห็นว่าความสำเร็จและลาภที่แท้จริงจะเกิดขึ้นจากการทำดีของตนเองเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีการยกตัวอย่า