การศึกษาธรรมของพระเณรและข้อปฏิบัติ ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 62
หน้าที่ 62 / 288

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการปฏิบัติของพระเณรในศาสนา พระวินัยที่กำหนดให้ภิกษุปฏิบัติเพื่อการศึกษาธรรม การเรียนรู้ที่เหมาะสมกับฐานะของตน และข้อกำหนดต่างๆ ที่เป็นแนวทางสำหรับพระสงฆ์ในการแสดงธรรม.

หัวข้อประเด็น

-ธรรมของพระเณร
-การปฏิบัติของภิกษุ
-อานิสงส์ของการศึกษา
-ความสำคัญของพระวินัย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญญามนต์ปลากาก อรรถถากพระวินัย ปริวาร วันอนา - หน้าที่ 776 เป็นอาทิ ชื่อว่า บริโภคภายนอก. ข้อว่า อนาคต ภาร วฤติ มีความว่า ภิกษุผู้ได้เป็นเณร แต่นำกระบี่มือดีพรรคและเชิญแสดงธรรมเป็นอาทิตย์ ที่พระเณรทั้งหลาย จะพึงนำ คือ ธรรมความเพียรที่จะรับพระเณรนั้น. ข้อว่า อนาคต ภาร น วชิต มีความว่า ภิกษุผู้เป็นเณร แต่ ไม่ทำกิจของพระเณร อธิบายว่า “ให้เสื่อมเสียดังทั้งปวงมีอาทิ อย่างนี้ว่า “ภิกษุทั้งหลาย เราขออนุญาตให้กิริยาภรณ์เป็นเณรแสดงธรรม เองบ้าง อนุญาตให้กิริยาภรณ์เป็นเณรบ้าง ภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตปฏิรูปให้เป็นกิจิมพระเณรเป็นใหญ่." ข้อว่า น กฎกจิอาจีตพุ ท กฎกฎอาจีต มีความว่า ประพฤติ รังเกียจ ทำสิ่งที่ไม่มีรังเกียจ. ข้อว่า กฎกฎอาจีตพุ น กฎกฎอาจีต มีความว่า ภิกษุ ไม่ประพฤติจริงเกียรติทำสิ่งที่น่ารังเกียจ. [๔๔๗] อธิบายว่า “อาสะ ทั้งหลายของภิกษุ ๒ พวกนั้น ย่อมเพิ่มพูนทั้งกลางวันและกลางคืน. เนื้อความแม้นในหมวด ๒ อันเป็นลำดับไป พึงทราบด้วยอำนาจ แห่งเนื้อความ ที่ตรงกันข้ามกับที่กล่าวแล้ว. บทที่เหลือ นับว่า มีความชัดดังนั้น เพราะมีขัดกล่าว แล้วในบทนั้น ๆ. พรรณนาหมวด ๒ บท
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More