พระธรรมปทัฏฐูกษาแปลภาค ๓ - หน้าที่ 232 : หน้า 234/288

ประโยค - พระธรรมปทัฏฐูกษาแปลภาค ๓ - หน้าที่ 232 "คนพล พิงบริโภคโภชนะแนด้วยปลายข้าข้า ทุก ๆ เดือน, เขาย่อมไม่ลิ้มสิ่งที่ ๑๖ แห่งท่าน ผู้มีธรรมอันชั้นได้แล้ว." [แก้สรจ] พึงทราบนี้ความแห่งคานั้นว่า :- "ถ้าคนพล คือ ผู้มีธรรมยังไม่กำหนดรู้, เห็นต่างจากคุณมีสีส เป็นดัง ขวดใบฉลอรย์ นายภิภิธนะด้วยปลายข้าข้าทุก ๆ เดือนที่ถึงแล้ว ด้วยหวังว่า "เราจะดำเพิกฏูลการะ" ชื่อว่า พึงบริโภคโภชนตลอด ๑๐๐ ปี." ในกึ่งพระคาถาว่า น โส สงฺฆฺตมานํ กุล อนุตติ โสพส แสดงเป็นบุคคลิฐานว่า "ท่านผู้มีธรรมอันรู้แล้ว คือ ผู้มีธรรมอันชั้นได้แล้ว เรี่ยวว่าผู้มีธรรมอันรับได้แล้ว, บรรดาท่านเหล่านั้น โดยที่สุด ณ เมืองต่ำ พระ โสตานํ ชื่อว่า ผู้มีธรรมอันนับได้แล้ว, โดยที่สุดณ เมืองสูง พระชนาฎฟ ชื่อว่า ผู้มีธรรมอันนับได้แล้ว; ชนพลนั่น ย่อมไม่ลิ้งสิ่งที่ ๑๖ ของท่านผู้มีธรรมอันนับได้แล้ว เหล่านั้น. ส่วนเนื้อความในกึ่งพระคาถานี้ พึงทราบดังนี้ :- ก็เนดนางของคนพลนั้น ผู้บำเพ็ญกุศลในประพฤติปฏิบัติอย่างนั้น ตลอด ๑๐๐ ปี เป็นไปสืบสานนานเพียงนั้น ขื่อไม่ถึงสิ่งที่ ๑๖ แห่งกุศลตนานที่เมืองดำดัดคัดดวงหนึ่ง ของท่านผู้มีธรรมอันนับได้แล้ว รังเกียจอสุภหรืออัตแล้วไม่บริโภค.