ผู้ย่อมงู่สู่ความเพียร : หน้า 31/91

ผู้ย่อมงู่สู่ความเพียร ข้อขี้พระเจริญคิดว่า คนมีความต้องการในทางสงบ คน เกี่ยวค้าร้าน คนท้อถอย คนฟังน้อย คนประพฤติดีไม่ดี คนไม่สงบ อย่า ได้พบเห็นเราเลย ข้าแต่พระนาคเสน ที่ควรถือเอาของค ๒ แห่งสู้ขจิงจอก องค์ ๒ แห่งสู้ขจิงจอก ได้แก่ ประการที่ ๑ ธรรมดาสู้ขจิงจอก เมื่อได้อาหาร แล้วอ้อมไม่ รังเกียจ ย่อมกินจนพอจำเป็น ฉันได้ พระโยคาวจร เมื่อได้ ภัตตาหารแล้ว ก็ไม่ควรริ้งเกียจ ไม่ว่าชนิดไหน ควรฉันเพียงเพื่อ ประทังสังกะร ฉันนั้น สมกับคำของพระมหาสมณเจ้า ว่า เวลาเราออกจากที่พัก ไปบิณฑบาต แม้รูปโรคเรื้อนที่กำลังกินข้าว หยิบอาหารด้วยมือที่ เป็นโรคเรื้อนมาใส่บาตรใหเรา เราก็นำไปฉัน โดยไม่รังเกียจ ประการที่ ๒ ธรรมดาสู้ขจิงจอก เมื่อได้อาหารแล้ว ย่อมไม่ เลือกว่าดีเลวอย่างไร ฉันได้ พระโยคาวจรเมื่ได้อาหารแล้ว ก็ไม่ เลือกว่าดีเลว แต่ยืนดตามได้ ฉันนั้น