การเดินธุดงค์จากวัดไผ่โรงวัว : หน้า 17/128

๖ มกราคม เดินธุดงค์จากวัดไผ่โรงวัวไปอนุสรณ์สถานมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พ.ศ. ๒๕๕๕ จ.สุพรรณบุรี WARRER RR นครปฐม และกรุงเทพมหานคร ซึ่งเส้นทางที่เดิน ผ่านเหล่านี้ล้วนเคยมีน้ำท่วมมาก่อน หลายคน ประหลาดใจที่เมื่อเดือนที่แล้วน้ำยังท่วมขังสูงกว่า ๑ เมตร แต่เดือนนี้กลับมีพระมาโปรดจำนวนนับ พันรูป ส่วนพระภิกษุผู้เดินธุดงค์ต่างตระหนักดีว่า เส้นทางต่อไปนี้ คือเส้นทางแห่งมหาปูชนียาจารย์ เป็นเส้นทางของการฝึกฝนอบรมตนเองในทุกรูปแบบ เพราะต้องอดทนต่อความยากลำบาก ต้องอดทนต่อ ทุกขเวทนา อดทนต่อการกระทบกระทั่ง และอดทน ต่ออำนาจกิเลสที่คอยกระทบรบกวนใจ อย่างไรก็ตาม พระภิกษุผู้เดินธุดงค์ทุกรูปต่างยึดมั่นคติธรรมจาก พระเดชพระคุณหลวงพ่อที่มอบไว้ว่า “มองทาง มองกลาง” ซึ่งหมายถึงตาให้มองเส้นทางที่ก้าวไป ข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ส่วนใจให้ตรึกเข้าไปใน กลางดวงธรรมที่กลางกายอย่าพลั้งเผลอ สำหรับ ญาติโยมสาธุชนที่มาคอยต้อนรับ ไม่เพียงจะโปรย กลีบกุหลาบไปตลอดทาง แต่ยังเปล่งเสียง “สาธุ สาธุ สาธุ” ไปตลอดทางเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่ น่าภาคภูมิใจก็คือ มีเยาวชนเด็กดีวีสตาร์ ตลอดจน นักเรียน นักศึกษาจากสถาบันต่าง ๆ มาร่วมโปรย กลีบกุหลาบ และต้อนรับพระด้วยจิตใจที่ชื่นบาน กลายเป็นบุญบันเทิงที่มีสาระและจะเป็นนิมิตในจิตใจ ให้ฝักใฝ่ในสิ่งที่ดีงาม แม้บางคนอายุยังน้อยยังไม่รู้ ความหมายอะไร แต่ภาพที่เป็นนิมิตอันดีงามนี้จะ ๑๕