การบวชเป็นพระและความเข้าใจในธรรม : หน้า 67/128

ก็เกิดลังเล แต่ก็ไม่ถึงกับเปลี่ยนใจ เพียงแต่อยากจะ รอดูสถานการณ์ไปก่อน เผื่อว่าอะไร ๆ มันจะดีขึ้น แต่ปรากฏว่า ชีวิตก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย โดยเฉพาะ ปัญหากับอดีตแฟนที่นับวันก็ยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่อง จึง ทำให้คิดว่า ทำไมโลกนี้ช่างดูวุ่นวายจริงหนอ อาตมา จึงตัดสินใจมาบวชในที่สุด “อาตมาอยากจะเป็นพระแท้ตามที่หลวงพ่อ บอก และทุกครั้งที่นั่งสมาธิก็จะทำใจให้สบาย ๆ ไม่ห่วงหรือกังวลอะไร แล้วก็ภาวนา 'สัมมา อะระหัง ไปเรื่อย ๆ พร้อมกับตรึกบริกรรมนิมิตว่า มีองค์พระ อยู่ในกลางท้อง ซึ่งพอนั่งไปได้สักพักหนึ่ง ก็รู้สึก เหมือนตัวเราโดนดูดเข้าไปอีกมิติหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วย แสงสว่าง อาตมาจึงเอาใจไปแตะเบา ๆ ที่แสงสว่าง นั้น แล้วก็รู้สึกว่า ทั้งเนื้อทั้งตัวกลายเป็นองค์พระ ไปเลย อาตมาเห็นท่านชัดทุกส่วน และยังเห็นได้ รอบด้านด้วย ยิ่งตอนที่หลวงพ่อมานำนั่งสมาธิ ก็ ยิ่งทำให้นั่งได้นิ่งมาก แล้วองค์พระก็ขยายใหญ่ ครอบตัวในทันที ทั้งยังมีความชัด ใส สว่างมากขึ้น กว่าเดิมมาก ๆ อาตมามั่นใจว่าสามารถที่จะเป็น พุทธบุตร ๒๐๐ เปอร์เซ็นต์ ของหลวงพ่อได้อย่าง แน่นอน โดยตลอดเวลาที่ผ่านมาได้ฝึกทั้งงานหยาบ และละเอียดควบคู่กันไป ทุก ๆ วันในตอนเช้าและ เย็นจะหมั่นขัดห้องน้ำให้สะอาดเอี่ยม เพราะยิ่งขัด ใจของอาตมาก็ยิ่งสะอาดเกลี้ยงเกลามากขึ้น แถม ยังมีอานิสงส์ให้องค์พระใสสว่างยิ่งขึ้นอีกด้วย “การที่อาตมาได้มาเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อ ทำให้ทุก ๆ วันในชีวิตของอาตมากลายเป็นวันที่ดี ที่สุด พิธีโปรยกลีบกุหลาบเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ที่ทำให้ พระธรรมทายาททุก ๆ รูป รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นที่สุด ในความเมตตาของหลวงพ่อ และทุก ๆ ความปลื้ม ที่เกิดขึ้นก็ทำให้ทุก ๆ ย่างก้าวของอาตมาได้กลาย เป็นย่างแก้วไปแล้วจริง ๆ” ทุกก้าวย่างแห่งความสุข คือ ก้าวย่างของ ผู้ประพฤติธรรม และเมื่อเราประพฤติปฏิบัติธรรม เราจึงจะเข้าถึงธรรม “ธรรม” ที่ว่า คือ ธรรมะภายใน ที่อยู่ในตัวของพวกเราทุกคน ในตำแหน่งศูนย์กลาง กายฐานที่ ๗ เหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ ถ้าทุก ก้าวใจเราตรีกระลึกนึกถึงดวงธรรม หรือองค์พระ ไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่เสมอ... สักวันการก้าวย่างนั้น จะเป็นก้าวย่างแห่งการเข้าถึงธรรม ที่จะนำพา ความสุขอันเป็นนิรันดร์มาสู่ชีวิตจิตใจ เป็นย่างแก้ว อันสุกใสทุกการก้าวเดิน ๖๕