ความสำคัญของการแสดงน้ำใจในความสัมพันธ์ : หน้า 92/128

ดีที่สุดคือชวนกันเข้าวัดปฏิบัติธรรม ให้เป็นคู่บุญคู่บารมี รู้จักเรื่องบุญกุศล เรื่องการทำความดี มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเหมือนกันดีกว่า ส่วนรวมอาจจะดีขึ้นแต่อย่าให้เศรษฐกิจส่วนตัวแย่ลง อย่าไปกู้หนี้ยืมสินมาซื้อของขวัญก็แล้วกัน การซื้อ ของขวัญให้คนที่เรารัก ซื้อได้ แต่เป้าหมายควรเป็น การแสดงให้เขารู้ว่าเราแคร์เขา เรามีน้ำใจนึกถึงเขา เป็นตัวหลัก ไม่ใช่ซื้อของแพงหรือเกินฐานะ บางคน บอกว่าเรื่องนี้เท่าไหร่เท่ากัน ต้องทุ่มซื้อใจกัน ก็ ต้องถามต่อไปว่า เรามีเป้าอย่างไรกับคนที่เราติดต่อ สัมพันธ์ด้วย หวังจะเป็นคู่รักชั่วคราว หรือหวังจะเป็น คู่ชีวิตครองเรือนร่วมกันในระยะยาว ถ้าไม่ได้หวัง หวือหวาชั่วคราว หากเราแสดงความมีน้ำใจ ความ ระลึกนึกถึงของเราที่มีต่อเขา เขาก็น่าจะพอใจแล้ว ถ้าหากว่าเขาจะพอใจต่อเมื่อต้องซื้อของแพง ๆ ให้ ยิ่งแพงยิ่งดี แสดงว่าเขาไม่ใช่คนรับผิดชอบจริง อย่างนี้ขึ้นมาเป็นคู่ชีวิตกัน ในอนาคตท่าทางจะ ลำบาก ควรเป็นของที่สมฐานะ ไม่เกินตัว แต่เรา สามารถเพิ่มคุณค่าได้โดยเติมน้ำใจลงไป เช่น เวลา ให้ของเขา เราก็เขียนการ์ดโดยใช้คำที่สื่อถึงความ ระลึกนึกถึง ความสำคัญที่เขามีต่อเรา เติมแค่นี้ของ ธรรมดา ๆ อาจจะกลายเป็นของมีค่าขึ้นมา มันไม่ ได้อยู่ที่ราคา ไม่ใช่การซื้อวัตถุ แต่เป็นเรื่องจิตใจ เป็นหลัก ตอนนี้วัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาใน ประเทศเรามาก รวมถึงเรื่องของวันแห่ง ความรักด้วย อยากทราบความคิดเห็น ของพระอาจารย์ ความรักเป็นกิเลสอย่างหนึ่ง ซึ่งคนโดยทั่วไป ยังมีเรื่องนี้อยู่ ไม่มีวันอะไรก็จ้องจะหาโอกาสอยู่แล้ว พอมีวันอะไรขึ้นมาสักอย่างหนึ่ง ได้จังหวะเลย ไม่ ๙๐ เฉพาะวันวาเลนไทน์หรอก แม้แต่วันลอยกระทง กระแสก็เริ่มขึ้นมา ขอให้มีวันอะไรสักอย่างเถิด เป็น เหตุอ้างได้ จะได้มีจังหวะ คนทั้งโลกไม่เฉพาะ ประเทศไทยพร้อมจะไปตามกระแสกิเลสนี้อยู่แล้ว วันอะไรที่อิงกระแสกิเลสของคนก็สามารถจะบูมได้ ไม่ยาก จะบูมขึ้นมาใหม่อีกสักวันก็ยังได้ ใครจะ สนุกเพลิดเพลินไปตามเทศกาลบ้างก็โอเค แต่ต้อง อยู่คู่กับความรับผิดชอบเสมอ เราต้องรับผิดชอบ ตัวเราเองให้ได้ อย่าให้เตลิดไปตามแรงของอารมณ์ มีมุมมองในเรื่องความรักแบบครอบครัว พ่อ แม่ ลูก อย่างไรบ้าง จะเป็นความรักของคุณพ่อคุณแม่ซึ่งถือเป็นคู่รัก ที่เริ่มมีความสูงวัยขึ้น หรือความรักระหว่างคุณพ่อ คุณแม่ต่อลูก ลูกต่อคุณพ่อคุณแม่หรือพี่กับน้องก็ตาม หมู่ญาติก็ตาม ลูกศิษย์กับครูบาอาจารย์ก็ตาม ถ้า ทำให้คนที่เราสัมพันธ์ด้วยรู้สึกว่าเราแคร์เขา นึกถึง เขา ห่วงความรู้สึกของเขา แค่นี้ก็เกิดความอบอุ่นขึ้น ในจิตใจแล้ว ถ้าทุกคนในครอบครัวแคร์ความรู้สึก ซึ่งกันและกัน แล้วอีกฝ่ายก็รู้สึกว่าทุกคนในบ้านแคร์ ตัวเขา แค่นี้สายใยของจิตใจเกิดขึ้นแล้ว แต่ถ้าอยู่ ด้วยกันแล้วไม่สนใจกันเลย ต่างคนต่างไป ต่อให้นอน บ้านเดียวกัน ห้องเดียวกัน มันก็แห้งแล้ง เพราะฉะนั้น ขอให้สื่อตรงนี้ออกมาให้ได้ว่า เราแคร์เขา เราห่วงใย ความรู้สึกของเขา ระลึกนึกถึงเขา การมอบข้าวของ อะไรต่าง ๆ เป็นแค่การแสดงออกทางวัตถุส่วนหนึ่ง เท่านั้น เป็นตัวประกอบที่ผิวเผิน แต่ที่สำคัญคือเรื่อง ของจิตใจ ยิ่งคนใกล้ ๆ กัน เจอกันบ่อย ๆ อยู่ด้วย กันทุกวันอย่างนี้ อากัปกิริยาที่เราแสดงออก สิ่งที่เรา