หลักในการทำงานของคุณยาย : หน้า 87/128

คุณยายมีหลักในการทำงาน คือ “เอาบุญของเราเป็นตัวตั้ง” นอกนั้น เป็นผลพลอยได้ หมายความว่าผลหลักที่เกิดจากงานคือบุญ นี่เป็นสิ่งที่ คุณยายท่านจะเก็บเกี่ยวไปเป็นของท่าน แต่คำตอบของคุณยายอาจารย์ฯ คือ “ทำเพื่อตัวเอง” เป็นคำตอบที่พระเดชพระคุณหลวงปู ท่านพอใจที่สุด การที่ปราบกิเลสในตัวเองก็เพื่อจะไม่ต้องเป็นบ่าวเป็นทาสของกิเลส ซึ่งคอยบังคับควบคุม ใจให้คิด พูด ทำ ก่อบาปอกุศลกรรมต่าง ๆ และถ้าจะให้ดีกว่านั้น ก็ต้องปราบมารซึ่งควบคุม กิเลสอีกที เมื่อปราบมารสำเร็จก็จะไม่มีกิเลสมาบีบบังคับใจของใครได้ งานทั้งหมดนี้เป็นการทำ เพื่อตัวเอง แต่ผลพลอยได้นั้นได้ทั่วถึงทุกคนหมดทั้งโลก หลวงพ่ออยากให้ดูตรงนี้ให้ชัด การทำงานทุกอย่างมุ่งหวังให้เกิดผลลัพธ์ ซึ่งแบ่งออกได้เป็น “ผลหลัก” และ “ผลพลอยได้” ผลหลักเกิดขึ้นต่อตัวผู้ทำ ส่วนผลที่เกิดแก่คนอื่นๆ ด้วยนั้นจัดเป็น ผลพลอยได้ คุณยายท่านมีหลักคิดตรงนี้ชัดว่า การงานทุกอย่างล้วนทำเพื่อตัวเอง ผลหลักหรือ ผลแรกที่เกิดก่อนย่อมเกิดแก่ผู้ทำก่อนเป็นคนแรก การทำงานนั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องเหน็ดเหนื่อย แต่นั่นเป็นแค่ส่วนของร่างกายเท่านั้น เพราะกล้ามเนื้อทำงานมากย่อมล้าต้องการการพักผ่อน แต่ไม่เหนื่อยใจ ไม่หน่ายที่จะทำต่อไป มีแต่ความกระตือรือร้นที่จะทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป คุณยายท่านมีหลักในการคิดหรืออาจจะเรียกว่า ทัศนคติที่ถูกต้องต่อการทำงาน ท่านจึงไม่เหนื่อยหน่ายในการที่จะทำงานคือการสร้างบุญสร้าง บารมีของท่าน ประการที่ ๒ คือ “หลักในการทำงาน” ของคุณยายอาจารย์ฯ คุณยายมีหลักในการทำงาน คือ “เอาบุญของเราเป็นตัวตั้ง” นอกนั้นเป็นผลพลอยได้ หมายความว่าผลหลักที่เกิดจากงานคือบุญ นี่เป็นสิ่งที่คุณยายท่านจะเก็บเกี่ยวไปเป็นของท่าน ส่วน ผลงานที่เกิดขึ้น ใครจะได้ใช้ประโยชน์ต่อไปจัดเป็นผลพลอยได้จากการทำงานของท่าน หลวงพ่อขอยกตัวอย่างการทำงานของคุณยายสักเรื่องหนึ่ง ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ของท่าน หลวงพ่อก็ได้อาศัยทุกอย่างที่คุณยายทำไว้ให้ แม้อาสนะที่พระนั่งฉันในหอฉันทุกวันนี้ก็เป็นผลงาน ของคุณยาย เรื่องการเลือกอาสนะที่นั่งของพระเวลาฉันภัตตาหารในหอฉัน คุณยายท่านมองว่า การที่อาสนะที่นั่งฉันของพระจะก่อให้เกิดบุญได้เต็มที่ ควรจะดูแลให้ครอบคลุมถึงผลทุกอย่างที่ จะเกิดจากการใช้อาสนะ คุณยายท่านมองอย่างไร ข้อแรก ท่านมองถึงความสะดวกสบายของพระภิกษุผู้ขบฉัน ข้อที่สอง ท่านมองถึงความสะดวกสบายของญาติโยม และข้อที่สาม ซึ่งเป็นประการสำคัญ ท่าน มองถึงความน่าเลื่อมใส น่าศรัทธา ในตัวพระภิกษุและพระพุทธศาสนา เริ่มต้นท่านก็ประชุมหารือกันในหมู่คณะว่า เวลาพระฉันจะนั่งกันอย่างไร ต่างก็ช่วยกันคิด