ข้อความต้นฉบับในหน้า
บุญที่วัดได้เห็นโครงการบวชพระของหลวงพ่อรุ่นแล้ว
รุ่นเล่า มันเหมือนกับว่าภาพเหล่านั้นค่อย ๆ ฝังเข้า
ไปในจิตใจ ทำให้รู้สึกอยากบวชมาตลอด และพอ
เรียนจบ ก็มีงานมารองรับในทันที แต่ในที่สุดอาตมา
ก็เลือกที่จะบวชในโครงการเข้าพรรษาก่อน และ
เตรียมตัวบวชด้วยการงดดื่มเหล้า ๑ เดือน ก่อนบวช
“ตอนอยู่ในโครงการเข้าพรรษา อาตมานั่ง
สมาธิได้แบบนิ่ง ๆ นาน ๆ แต่ก็ยังไม่มีประสบการณ์
อะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งได้อบรมเป็นพระนวกะ ได้มา
นั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่ห้องแก้วสารพัดนึก ความ
มหัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น หลวงพ่อสอนให้ปรับร่างกาย
ให้สบายก่อนแล้วค่อยปรับใจ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องอยาก
เห็นอะไร ใจของอาตมาก็นิ่งไปเลย แล้วก็เห็นองค์พระ
ลอยสว่างขึ้นมาจากศูนย์กลางกายองค์ใหญ่ประมาณ
เท่ากับพระประธานบนหิ้งพระ ความรู้สึกในตอนนั้น
เหมือนอาตมากำลังมองจากเศียรของท่านลงไป
และมีความรู้สึกเหมือนเรานั่งอยู่คนเดียวบนโลก
รู้สึกปลื้มและมีความสุขมาก ทำให้อาตมาเข้าใจ
เลยว่า ความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างนี้นี่เอง ความสุข
แบบนี้แหละที่ยั่งยืน ไม่มีใครแย่งและขโมยไปจาก
เราได้ ทุก ๆ
ครั้งที่หลวงพ่อเมตตามานำนั่งสมาธิ
องค์พระของอาตมาจะสว่างมากเท่ากับพระอาทิตย์
ตอนเที่ยงวัน แล้วบางครั้งองค์พระก็ขยายใหญ่และ
ใสมากจนมองทะลุได้เลย
“วันที่อาตมาได้เดินธุดงค์เป็นปฐมเริ่มที่มหา
รัตนวิหารคดเป็นวันที่พิเศษมาก วันนั้นอาตมาเดิน
เป็นกลุ่มสุดท้าย ตอนแรกคิดว่า กว่าเราจะได้เดิน
ญาติโยมคงกลับไปหมด เหลือไว้แต่กลีบกุหลาบ
แน่ ๆ เลย แต่ผิดคาด เพราะโยมทั้งหลายยังอยู่
อย่างหนาแน่นตลอดทาง แล้ววันนั้นโยมพ่อโยมแม่
ของอาตมาก็มาโปรยกลีบกุหลาบด้วย ยอมรับเลยว่า
ในขณะนั้นอาตมาปลื้มจนเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
และก็น่าอัศจรรย์ที่ว่า พอปลื้มใจมาก ๆ องค์พระ
ที่อยู่ภายในตัวของเราก็ยิ่งชัดแจ่ม สว่างมากเหมือน
พระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน อาตมาก็เอาใจไปมองที่
องค์พระตลอดทุกย่างก้าว”
พระเปน เปมสีโล
อายุ ๒๒ ปี พระนวกะพรรษา ๑
วัดพระธรรมกาย
“อาตมาเป็นชาวปวาเก่อญอ เกิดและโตที่
บ้านแม่สลิดหลวง อ.ท่าสองยาง จ.ตาก อาตมา
สามารถพูดได้ถึง ๔ ภาษา คือ ภาษาอังกฤษ
ภาษาพม่า ภาษากะเหรี่ยง และภาษาไทย แม้ยัง
ไม่เก่งขั้นเทพ แต่ก็ใช้งานได้ ก่อนที่อาตมาจะมา
“ตอนที่เดินธุดงค์ธรรมชัย
อาตมารู้สึกเหมือนตัวเอง
เดินแบบไร้น้ำหนัก
คือ เหมือนตัวจะลอยได้เลย ปลื้มมาก
ยิ้มแบบหุบไม่ลงตั้งแต่ก้าวแรก
ไปจนถึงก้าวสุดท้าย"