ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระคุณแม่ โดย พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทตตชีโว )
เพราะฉะนั้น ใครที่กลับดึก ๆ ตื่น ๆ แล้วยิ่งชนิดมาเรียกให้ท่านผู้เฒ่าตื่นขึ้นมาเปิดประตูให้น่ะ มันน่า
โดนดุ้นฟืนหรือตะพดนาบ แต่อาตมาก็พลาดไปแล้ว
ๆ
มีคราวหนึ่ง ตอนนั้นก่อนไปต่างประเทศ ความที่ไปเที่ยวมาดึก ๆ แล้วก็ไม่อยากจะปลุกให้ผู้เฒ่ามา
เปิดประตูให้ เลยปืนหน้าต่างเข้าไปเอง ท่านตกใจตื่น ลุกขึ้นมาคว้าหอกเตรียมพร้อม พอดีเห็นท่านก่อนก็
เลยเรียกท่าน ท่านบอกตัวเย็นเลย นึกว่าขโมยปืนบ้านเตรียมจะเสียบอยู่แล้วเชียว ดูซินี่ ไปทำอะไรไว้ก็ไม่รู้
ที่บ้านไม่มีปืนหรอก แต่ว่าโยมพ่อก็ชนิดเสือเก่าเหมือนกัน ทั้งหอก ทั้งแหลน ทั้งหลาวมีพร้อม ท่านเตรียม
เต็มที่เลย นึกว่ามีขโมยมาลบเหลี่ยม ท่านเนื้อเอาไว้เต็มที่เลยว่า ถ้าเท้าถึงพื้นเมื่อไรเสียบเมื่อนั้น พอดีเห็น
ท่านก่อน ให้เสียงท่าน ท่านเลยหยุด หลังเย็นกันทั้งพ่อทั้งลูก นี่ก็ฝากเอาไว้ด้วยนะ ได้เจอกับตัวเองมา
อย่างนี้
คู่ครองของลูก
คราวนี้ยังมีอีก แต่นี่ไม่ได้เกิดในครอบครัวของอาตมา ซึ่งก็เป็นความหนักใจอีกอย่างหนึ่งของคุณพ่อ
คุณแม่ ที่อยากจะเล่าให้พวกเราฟัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกสาว ไม่ได้เห็นมากับตา แต่ว่าเมื่อล้อมวงคุยกันก็
เลยได้เรื่องเหล่านี้มา มีครอบครัวหนึ่ง คุณแม่พอเห็นลูกสาวอายุยี่สิบกว่า ก็ตามประสาชาวบ้าน ถึงคราวจะ
มีครอบครัวกันได้แล้ว คุณแม่ก็มองลูกสาวด้วยความเป็นห่วง จะพูดอะไรก็ไม่เต็มปาก เพราะว่าไอ้หนุ่มที่มา
ติดพันลูก ก็จัดอยู่ว่าเป็นคนดี เป็นคนตั้งใจทำมาหากิน แต่ถึงอย่างนั้น แม่ก็เป็นห่วงอยู่นั้นแหละ ได้แต่ถอน
ใจอยู่เฮือก ๆ
วันหนึ่งลูกสาวก็เลียบเคียงเข้ามาประจบ มานอนหนุนตักชวนคุยโน่นคุยนี่ แล้วในที่สุดก็อ้อมแอ้มถาม
แม่ว่า มีความเห็นอย่างไรบ้างกับเจ้าหนุ่มคนนี้ ถ้าแม่ไม่ขัดข้อง ก็อยากจะขออนุญาตแต่งงานกับเขา จะให้เขา
จัดผู้ใหญ่มาสู่ขอ ลูกสาวว่าอย่างนั้น แม่ก็ถอนใจบอกว่า ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้แม่ก็คงบอกว่าดี แต่ว่าในระยะ
4-5 ปีมานี้ แม่พูดไม่ได้หรอกคำนี้ แล้วแม่ก็ไม่สามารถจะออกความเห็นอะไรด้วยได้
ลูกสาวก็ถามว่า "ทำไมหรือแม่ แม่ไปเห็นข้อบกพร่องอะไรของเขาจึงไม่ออกความเห็น ถ้าแม่เห็นข้อ
บกพร่องอะไรก็บอกมาเถอะ ถ้าไม่ชอบมาพากลจริง ๆ จะได้ตัดใจเสียแต่ตรงนี้"
ลูกสาวของเขาก็ดีเหลือเกิน อยู่ในโอวาทแม่ ในที่สุดแม่ก็บอกว่า
"ลูกเอ๋ย ข้อบกพร่องอะไรแม่ไม่เห็น แต่ว่าเดี๋ยวนี้แม่ไม่ค่อยอยากจะไว้ใจใคร เพราะกลัวว่าลูกสาว
ของแม่นี่จะเจอเหมือนอย่างกับที่แม่เจอ"
ลูกสาวก็เลยถามว่าแม่เจออะไร แม่ก็ถอนใจเฮือก "ก็เจออย่างที่ลูกเห็นนี่ไงล่ะ" ลูกสาวก็ยิ่งมองหน้า
เลิกลั่ก ๆ แม่ก็เลยถาม
"พ่อของเราน่ะ เขาเป็นคนดีไหม?"
ลูกสาวบอกว่า "ดีซี เขานับหน้าถือตากันทั้งบ้านทั้งเมือง โรงงานน้ำตาลของเราก็มี โรงนั่นโรงนี้ของ
เราก็มี ไร่อ้อยก็อีกตั้งเยอะแยะ กิจการของเรามีตั้งหลายอย่าง พ่อสร้างมาทั้งนั้น ทำไมพ่อจะไม่ดี"
แม่ก็เลยถามออกไปคำหนึ่ง "แล้วลูกไม่เห็นหน้าพ่อเขามานานแล้วหรือยัง"
17