พระคุณแม่ และการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ : หน้า 20/30

ๆ พระคุณแม่ โดย พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทตตชีโว ) การตอบแทนพระคุณแม่ของคุณหนู ๆ ทั้งหลายนั้น หลวงพ่อขอเตือนนะ หนูกำลังอยู่ในวัยกำลังกิน กำลังนอน เห็นอะไรก็อยากกินไปหมด หนูต้องอดใจไว้บ้างนะ อย่าตามใจปากตามใจท้อง หรือกินตามอย่าง เพื่อน คุณพ่อคุณแม่ของหนูยังหนุ่มยังสาวอยู่ก็จริง แต่ท่านกำลังสร้างฐานะ หาเงินมาส่งให้หนูเรียน โรงเรียนดี ๆ ให้มีโอกาสได้เรียนชั้นสูงขึ้นไปเรื่อง ๆ ท่านมีเงินเก็บไม่มากหรอก ถ้าหนูอ้อนจะกินโน่น อยาก ได้อะไรมาก ๆ ท่านก็ไม่มีเงินซื้อให้ เดี๋ยวต้องไปลักไปขโมยเขา ติดคุกติดตะราง หนูจะอยู่กับใคร แล้วนก หนู ปู ปลา ที่หนูอยากได้ เคี่ยวเข็ญคุณแม่ให้ไปจับมาให้เล่น ไปฆ่ามาให้กินนั่นน่ะ บางตัวก็มีแม่ บาง ตัวก็มีลูก เหมือนหนูกับแม่หนูนั่นแหละ แล้วมันก็รักกันด้วย หนูต้องคิดเอาใจเขามาใส่ใจเราให้มาก ๆ อย่า หาเรื่องให้พ่อแม่ต้องทำบาป ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมาให้หนู เป็นการทำให้ท่านตกนรกเสียเปล่า ๆ นี่เป็นเรื่องของการตอบแทนพระคุณแม่พระคุณพ่อ เมื่อท่านยังหนุ่มยังสาวยังแข็งแรง ซึ่งตอนนั้น แน่นอนพวกเราทุกคนยังเป็นเด็น ก็ตอบแทนกันแบบเด็ก ๆ ไป แต่เรื่องสำคัญ ที่อยากฝากเป็นข้อคิดกับพวก เราก็คือ การเลี้ยงดูตอบแทนพระคุณท่านในวัยชรา เป็นเรื่องที่ลูกทุกคนต้องทำ ถ้าไม่ทำถือว่าเสียชาติคน แต่การเลี้ยงดูพ่อแม่เมื่อท่านอยู่ในวัยชรานั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ บางคนบอก แหม... จะไปยากอะไรมีเงินเสีย อย่างก็เลี้ยงแม่ได้ ขอค้านว่าไม่จริง การเลี้ยงแม่เป็นเรื่องใหญ่ เพราะแม่มีความผูกพันกับลูกมาตั้งแต่ลูกยังอยู่ ในท้อง ท่านย่อมตั้งความหวังเอาไว้กับลูกมาก ยิ่งกว่านั้น สภาพความเป็นผู้หญิงของท่าน การให้กำเนิดลูก แต่ละคนของท่าน ทำความบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจมาตลอดครึ่งค่อนชีวิต เพราะฉะนั้นท่านจึงมีความ เปราะบางมากเป็นธรรมดา คนที่จะเลี้ยงแม่ได้นั้น นอกจากจะต้องมีฐานะพอสมควรแล้ว สิ่งที่จะต้องมีตาม มาอีกก็คือ ต้องรู้ใจท่าน ถ้าไม่รู้ใจท่าน เลี้ยงแม่ดูแลแม่ไม่ได้ อยากจะให้พวกเราถามตัวเองเสียเดี๋ยวนี้เลยว่า เคยสังเกตบ้างหรือเปล่าว่า เสื้อผ้าชุดอย่างไหน แบบ อย่างไหน สีอะไร เนื้อผ้าเป็นอย่างไรที่แม่ชอบ เคยสังเกตไหม ถ้าไม่เคยก็ใช้ไม่ได้ อย่างนี้เลี้ยงแม่ไม่ได้ หรอก เลี้ยงดูผู้เฒ่าอย่าทำให้ท่านน้อยใจ พ่อแม่ยามแก่ชรา โดยทั่วไปก็มีลูกเหลืออยู่ในบ้านเพียงคนสองคน นอกนั้นก็แยกย้ายกันไปทำมาหากิน ไปตั้งครอบครัวใหม่กันหมด บางครอบครัวเหลือเพียงสองคนตายาย ลูกหลานแยกไปตั้งรกรากอยู่เสียไกลคน ละภาค คนละประเทศ ความว้าเหว่ ความน้อยใจจึงเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ แล้วอำนาจแห่งความน้อยใจของผู้เฒ่า นี่ เอาเรื่องทีเดียว ใครดูแลพ่อดูแลแม่ อยากจะเอาบุญกับท่านละก็ อย่าทำให้ท่านน้อยใจได้ ถ้าน้อยใจ เดี๋ยวพาลจะตายเอาง่าย ๆ อาตมามีประสบการณ์ เมื่อโยมพ่อยังมีชีวิตอยู่ มีอยู่คราวหนึ่งโยมพ่อป่วย ได้ทราบข่าวว่าเป็นแค่นิด ๆ หน่อย งานยุ่ง ๆ ก็เลยไม่ได้ไปเยี่ยม แต่พออีก 6-7 วัน ทางบ้านโทรเลขมาแล้ว บอกว่าป่วยหนัก นึก แปลกใจ เอ๊ะ! ก็เป็นไข้ธรรมดา ทำไมเกิดมาป่วยหนัก ก็เลยรีบไป ปรากฏว่าตั้งแต่ท่านป่วย ข้าวไม่ยอมกิน น้ำไม่ยอมดื่ม ยิ่งยาด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง ไม่ยอมแตะเลย เมื่ออาตมาไปถึงบ้าน ท่านมีอาการเพียบแล้ว ก็เลยบอกท่าน ไปโรงพยาบาลเถอะ ท่านบอกไม่ไป จะตาย ที่บ้านนี่แหละ อ้าว แล้วกัน ทำไมจะมารีบตายเสียเล่า ท่านบอกท่านจะตาย คะยั้นคะยออย่างไรก็ไม่ยอม ไป คะยั้นคะยอท่านมาก ๆ เข้า ท่านว่าอย่างไรรู้ไหม... ท่านว่า "อ๋อ...กลัวจะตายรกบ้านใช่ไหม ถึงจะไล่ให้ 20