พระคุณแม่ โดย พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทตตชีโว) : หน้า 22/30

พระคุณแม่ โดย พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทตตชีโว ) พอดีถึงคราวจะเปิดเทอม ถึงคราวพี่ ๆ น้อง ๆ ขาดเงินขาดทอง ตามธรรมดาพี่ ๆ น้อง ๆ เหล่านี้ ถ้าขาด เงินขาดทองก็มาหยิบมายืมจากท่านทั้งนั้น แล้วท่านก็หลงเข้าใจผิดว่า นี่เขาเป็นพี่เป็นน้อง เขาดูแลเตี้ย ดูแล แม่อย่างดี เพราะฉะนั้น จะเอาอะไรก็เอาไม่เคยหวงให้หมด ก็เพิ่งไปเห็นกับตาละว่า จริง ๆ แล้วเขาไม่เคย ไปดูเตี้ยดูแม่เลย ก็เลยวางแผน เวลาหลาน ๆ ก็ดี พี่ ๆ น้อง ๆ ก็ดี ติดขัดเรื่องเงินมา ท่านไม่ให้ บอกให้ ไปขอเตี้ย ท่านไม่ให้เอง เพราะท่านเอาเงินไปให้เตี้ยไว้แล้ว ถ้าใครจะมาขอมาหยิบมายืมอะไร ให้ไปเอากับเตีย ได้ผลทันตาเห็น ที่บ้านเตี้ยบ้านแม่กลับครึกครื้นขึ้นมาอีกที ลูกหลานกลับมาเต็มบ้าน หลานได้มา กราบอากิ่งกราบอาม้า กราบกราบย่า ลูกกลับบ้านมากราบมาไหว้ เขยสะใภ้ยังมาหา บ้านผู้เฒ่าค่อยกลับ มีชีวิตชีวาขึ้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง ทำให้ผู้เฒ่ากระปรี้กระเปร่า เป็นการต่ออายุผู้เฒ่าไปได้อีกเหมือนกัน อย่างนี้จะ ถือว่า เป็นอุบายก็เป็นอุบายที่เป็นกุศล ท่านเรียกว่า กุศโลบาย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ ทำเถอะ ไม่มีพิษ ไม่มีภัย ไม่ใช่เป็นเหลี่ยมเป็นคูอะไรน่าทำ วิธีการใด ๆ ที่จะทำให้ผู้เฒ่าอายุยืน ถ้าทำแล้วไม่ผิดศีลผิดธรรมละก็ทำเถอะนะ ทำแล้วได้บุญด้วย แต่ชนิดซื้อเหล้าไปฝากพ่อนี้ไม่เอานะ อย่างนี้ทั้งลูกทั้งพ่อลงนรกด้วยกันทั้งคู่ แหม..... ไปต่างประเทศมาได้ไพ่ สวย ๆ มาฝากแม่ จะให้แม่เล่นให้ชื่นใจ ไม่เอา อย่างนี้อย่าไปทำ อย่างนี้ไม่เป็นบุญไม่เป็นกุศล ผู้เฒ่าไม่ชอบย้ายจากบ้านเดิม ธรรมชาติของท่านผู้เฒ่ามีอยู่อย่างหนึ่งคือ ไม่ชอบย้ายจากบ้านเดิม สมัยที่ท่านมีลูกเล็ก ๆ อยู่พร้อม หน้า หรือเมื่อตอนที่ท่านทั้งสองมาลงหลักปักฐานอยู่ด้วยกัน บางทีเนื่องจากเรามีความจำเป็นเรื่องอาชีพเรื่อง การทำมาหากิน ต้องไปอยู่ไกล ๆ ญาติพี่น้องก็มีน้อย ไม่อยากปล่อยให้ท่านอยู่ตามลำพัง รบเร้าให้ท่านมาอยู่ ด้วยกับเรา ท่านก็ไม่มา รู้ว่าท่านเคยอยู่ชนบท ไม่ชอบมาอยู่กรุงเทพฯกับเรา ท่านรำคาญเสียงรถกึ่ง ๆ กัง ๆ เอ้า.... เราก็อุตสาห์ไปจัดที่จัดทางปลูกบ้านให้อยู่ห่างจากตัวเมือง รถราหาไว้พร้อม จะได้อยู่กันสะดวกทั้งครอบ ครัว ท่านก็ไม่ยอมมาอีกรบเร้าหนัก ๆ เข้าท่านว่าอย่างไร ท่านบอก "ลูกเอ๊ย ไม้ใหญ่น่ะย้ายแล้วมันจะเฉา นะลูก" ท่านว่าเชียวแหละ ก็จริงของท่าน ต้นประดู่ต้นโต ๆ ดอกสวยสะพรั่ง เราอยากได้มาปลูกไว้ที่บ้าน แต่ใครลองไปย้ายมันซิ มันเฉาทันตาเห็นเลย ผลสุดท้ายก็ต้องทิ้ง ทิ้งต้นประดู่ไว้ในป่า เหมือนทิ้งคุณพ่อ คุณแม่ผู้เฒ่าของเราไว้ที่บ้านนอกบ้านเดิมนั่นแหละ บางทีท่านก็บอกต่อไปว่า "เอาแม่มาอยู่อย่างนี้ แล้วเอ็งก็ปล่อยให้แม่นั่งคุยแต่กับคนใช้ เดี๋ยวแม่ กลุ่มตาย รอบ ๆ บ้านแม่ไม่รู้จักใครสักคน หาคนที่รู้ใจคุยด้วยก็ไม่ได้ พวกเอ็งพอเช้าก็ไปทำงาน กว่าจะกลับ บ้านก็เย็นก็ค่า" ท่านไม่เอากับเราหรอก อย่างดีมาอยู่ด้วยเป็นครั้งคราว 5 วัน 7 วัน ท่านก็เบื่อ เดี๋ยวท่านก็จะกลับแล้ว เพราะฉะนั้น การเลี้ยงแม่ไม่ง่าย นอกจาเราจะรู้ใจท่านเสียจริง ๆ ทุกอย่าง ท่านชอบอะไรคุ้น อย่างไร บันดาลให้ได้ทั้งหมด อย่างนี้จึงพอมีหวังพาท่านมาดูแลอย่างใกล้ชิดได้ 22