ศีลและการภาวนาในพระพุทธศาสนา : หน้า 59/89

ระดับสูง คือศีล ๒๑๒๐ ของพระกิณฑ์ และศีล ๓๑๐ ของศีลนี้ ศีล - มีผลน่าชื่นใจ หรืออิสรเสรีต่อไปทั่วโลกนี้ โลกหน้าแม้รู้จากศีล คือ ๑. ย่อมมีโอคาร์ซัยภาพ ๒. คิดผิดพลาดอันที่อาจยอุตยมได้ ๓. เข้าไปในบริวารใดๆ ย่อมแล้วถ้าไม่กล้องเถือ ๔. ย่อมไม่หลงลืมติดตาย ๕. เคยแล้วย่อมไปเกิดในเวรรค์ ภาวนาอะไร ภาวน่า แปลว่า การเจริญ การอบรม การทำให้เป็น ขั้น หมายถึง การทำใจให้สงบและและพัร ด้วยการฝึกฝนอบรมจิตไปตามแบบที่ท่านผู้กำหนดไว้ เมื่อเรียก ชื่อไปต่างๆ กัน เช่น การบีฑา การษามีฐาน การเว้นว่าง การเร่นำความ การเจริญจิตดาวนู ฯลฯ ภาวนา - ในทางปฏิบัติท่านแน่ว่า แบบใหญๆ คือ ๑. สมถภาพาน การอบรมใจให้ลง เรียกว่า จิตดวงน่าหา หรือสมาธิวกานได้ ๒. วิปัสสนากวนา การอบรมใจให้ติน ปัญญา เกี่ยวกับ วิสิษฐภาพาน หรือ ปัญญากวนา ก็เป็นขั้นตอนต่อจาก สมาธิของผู้ที่เข้าสู่ธรรมภายในแล้ว