ข้อความต้นฉบับในหน้า
256. ทางสายกลาง
จะไปเที่ยวต่างประเทศ จัดทัวร์ไปเที่ยวไหนก็แล้วแต่
เริ่มต้นก็เหนื่อยเดินทาง นั่งรถก็เมื่อย
ไปถึงปลายทางก็เพลีย กลับมาดีก็ล้มหมด
นี้แหละการเดินทางก็เป็นอย่างนี้
หรือจะเดินทางจากโลกนี้ไปสู่ดวงจันทร์ ดวงดาวต่าง ๆ
เริ่มต้นก็หวาดเสียวกลัวตาย ไปถึงปลายทางก็ไม่มีอะไร
ก็เลยยังมีเท่าเดิม ความทุกข์ทรมานยังมีเท่าเดิม
โลกะ โทสะ โมหะ ก็ยังเท่าเดิม
แต่เส้นทางสายกลางภายใน เป็นเส้นทางแห่งพระอริยเจ้า
เป็นทางเอกสายเดียวที่ให้ความสุขเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
ตั้งแต่เริ่มต้นเดินทาง จนกระทั่งถึงปลายทาง
ถ้าเข้าไปไม่ถูกช่องทางสายนี้จะไม่รู้จักความสุขที่แท้จริงเลย
มีแต่สักเกรียมกับลูกใหม่ จะสุขในขวดดีก็ดี หรือจะสุขที่ไหนก็ดี
นั่นแหละเป็นสุขที่มีความหาย นะครอบงำ
แต่สุขตรงนี้เป็นสุขจริง ๆ
เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับตัวมนุษย์ และสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ถ้ายังเข้าไม่ถึงสุขตรงนี้ ไม่ถึงต้นทางตรงนี้
ชีวิตยังไม่ปลอดภัย
137 มิถุนายน พ.ศ. 2548