แม่บทการตัดสินใจในพระพุทธศาสนา : หน้า 2/28

แม่บทการตัดสินใจ การที่ใครคนใดคนหนึ่งจะตัดสินใจทำหรือไม่ทำอะไรนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เมื่อประมาณสักสามสี่เดือนมาแล้ว หลวงพี่รายได้ถามหลวงพ่อว่า หลวงพ่อแม่ทุกๆกฎกต อย อย่างไรบ้างในการที่ตัดสินใจทำหรือไม่ทำอะไรทำอะไร หลวงพ่อก็ยิอมนถามทนกลับไปว่า “มีอะไรหรือ?” ท่านก็อตอบมาว่าเมื่อก่อนหน้านี้ ท่านได้ปามแจ้งหน้าก้าวระดับหัวหน้ρεύด้วยคำถามเดียวกันนี้ ปรากฏว่าได้คำตอบแตกต่างกันไปคนละด้าน เมื่อคำตอบไม่ตรงกันอย่างนี้ หากมีเหตุการณ์สำคัญอะไรก็ขึ้นในวิวัติ การตัดสินใจจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไรจะไม่ตรงกันอีก ถ้าเป็นอย่างนี้ ยังไมทันในอาาชนะอุปสรรค เราก็ทะเลาะกันเองเสียก่อนแล้ว กลายเป็นว่าเกิดอุปสรรคเพิ่มขึ้นมาจากอุปสรรคที่มีอยู่เดิม แล้วท่านก็สรูปว่า “ถ้าขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้ งานเผยแผพระพุทธศาสนาเดินไปข้างหน้า จะทำกันได้อย่างไรรับหลวงพ่อ” อะไร...คือจุดยืนในการตัดสินใจ หลวงพ่อ ได้ถามท่านว่า เท่าที่พบนในวัดของเรา ท่านได้คำตอบมาอย่างไรบ้าง ในการตัดสินใจที่จะทำอะไรหรือไม่ทำอะไร ท่านจึงเล่าให้ฟังว่า เจ้าหน้าที่ของเราคนหนึ่งพอถูกถามก็ ตอบในการตัดสินใจของเขาคือ “และแต่พี่ จะส่งมา ทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้นแหละ” ไห่ๆ เราก็ให้เขาเป็นพัลแล้ว ก็เลยต้องมาที่ตัดสินใจให้น้องๆ นี่พูดหนึ่ง บางพวกก็ตอบว่า “ถ้าเห็นวอะไรทำก็กระทำ เห็นอะไรแล้วก็ทำก็จะไม่ทำ” พอถามต่อไปว่า แล้วความน่าทำหรือไม่น่าทำมันคืออะไร เขาตอบว่า ตัดสินด้วยเหตุการณในอดีต คือที่ผ่านมาก็อะไรเคยทำบ้างแล้วก็จะทำกันต่อไป ถ้าอะไรไม่เคยมากเลยก็ไม่ทำ อ้าว..!! แล้วถ้าเหตุเพราะหน้าเป็นสิ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยจะทำอย่างไร เขาตอบดีที่เดียวว่า “เริ่มประชุมกันก่อนว่า ส่วนมากอาจจะอย่างไร” ท่านก็ถามต่ออีก เมื่อเข้าประชุมแล้วดูมีวิธีเสนอเน้นหรือคัดค้านอย่างไร “ก็ดูสถานการณ์ครับ...” อีกหน้าหนึ่งอยู่ดานนาน เป็นกรรมการบริหารคนหนึ่งพูดถามเขาตอบเขาทำดีเหมือนกัน