ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยชน์ส่วนรวมคือประเทศชาติก็จะได้รับจากการตกเป็นเมืองขึ้น แตถไม่ออกรบ ไม่แน่นะ ส่วนรวมอาจจะเสีย ประเทศถล่มลง ตัวเขาเองก็มีโอกาสส่ายมากกว่ารอด ข้าศึกฝันไม่มีวันเลี้ยงทหารหนีทัพเอาไว้หลอก ครอบครัวก็พินาศ การที่เขาออกไปรบมันถูกต้องแล้ว ถ้เขาตาย ส่วนรวมอาจจะเสีย แต่ส่วนรวมยังรอด ถ้าไม่ออกรบส่วนตนก็ไม่รอดส่วนรวมก็ไม่รอด ย้อนกลับไปดูเรื่องของพระเวลาสันคร หากพระเวลาสันครเป็นคนธรรมดาเป็นเพียงชาวบ้านคนหนึ่ง ขี้เกียจเลี้ยงลูกก็เลยเลี้ยงลูกให้เป็นคนรับใช้เขา ถ้าอย่างนั้น คำนี้ไม่ใช่การให้ทาน ทำไมเรามองว่าพระเวลาสันครให้ลูกเป็นทาน เป็นอย่างไร พระเวลาสันครไม่ใช่นธรรมดา ท่านมองตัวเองแล้วรู้ว่าอย่างไร รู้ว่ามองไปตลอดดาถอของธรรมดาตลอดเวลาแล้ว เวจจากพระองค์แล้วมองไม่เห็นใครเลยที่จะบีบไปถึงพระนิพพานได้สำเร็จ มีแต่พระองค์นี้แหละที่บ่มสร้างบารมีมาแล้วเป็นองค์ใขใจ คับป หากความยั่งไม่อ่อนให้เมียเป็นทาน อย่าพึงไปพูดเลยว่าเรายุให้เมียเป็นทานโดนญาณขนาดนั้นนานที แต่นอกจากยังไม่อยากให้ไปความภูมิพนังไว้ที่เมียด้วยลูกก็มี ยะให้การไว้สมภาริวสาริผลพาน ซิไป ถัก ๑๐ ถัก สัตว์โลกจะต้องเตเดอร์ร้อนกันทั้งโลกก็ไรกัน ถ้าไปหลายชาติล่ะ ชา ไป ๕ ชาติ สัตว์โลกจะต้องทนทุกขเวามาทวนาคนตานไหน ข่าไป ๕ ชาติ ถ้า ถพ เพื่อ พระอัจฉริยะมามีการแบ่งปันของที่เรียกว่าหมอหยามใทงแต่วันนั้น ชาติบนี้มีก็เต็มเปียม ชาติต่อไปเป็นพระพุทธเจ้าแน่ แล้วก็จะไถ่รอดสัตว์ของสัตว์ให้พ้นทุกข์เสียให้หมด เมื่อนำประโยชน์ตามประโยชน์นี้ขึนดาแล้ว ประโยชน์ส่วนแต่ตนเองก็ได้ ทางโอรสลิตตามเขาสักแต่ก็นกคาเดเลย แต่เวลาจะกลูกเมียให้คนอื่นนั้ัน มันปวดร้าวทุกข์ทรมานใจขนาดไหน เหมือนเชือดหัวใจเมืองไปเชียรแหละ เหมือนคว้าลูกนัยทาขาขวางกระเด็นไป แต่ต้องยอม! เพราะมองประโยชน์ส่วนรวมเป็นใหญ่ การเอาประโยชน์ส่วนตนกับประโยชน์ส่วนรวมรวมซึ้งกันดี ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนและซับซ้อน ในธนธิวะก็ขอให้พวกเราศึกษากันด้วย ความละเอียดย่อแต่บงาม ในประวัติศาสตร์ชาติไทย พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าฯ ทรงพระเกียรติยศปฏิบัติมาแล้ว ไทยเราจำต้องยอมกตัญญัณบางส่วนให้ริเริ่มศีลเพื่อแลกกับอิติปไตยของชาติ หรือาหมากนองเขาทำตัวให้แคบดงมาอีก เช่น คนบาปเป็นโรคเบาหวาน เมื่อโรคกลามมาก หมอจึงเป็นต้องตัดอวัยวะบางส่วนของคนให้ทั้ง เช่น ตัดขาทั้ง เพื่อรักษาชีวิตคนไว้บ บางโรค จำเป็นต้องตัดลูกตาทั้งเพื่รักษาชีวิตไว้นิ