การใช้ชมคลชีวิต ในการตัดสินใจ : หน้า 23/28

น์ 23 ๙. การใช้ชมคลชีวิต เป็นแม่ทาในการตัดสินใจ ครรว้ ถ้ามีเจอเรื่องอีกแบบหนึ่ง ถ้ามีใครเอา "รูปโป" มาติดไว้ที่หน้าวัด หรือคิดไว้ที่ศาลวัดในแห่งหนึ่ง จะตัดสินใจอย่างไร คนวัดถ้าเป็นประเภทที่อนุญาตเป็นหลักใหญ่ เห็นรูปโปแล้วพลันใจอย่างดีแสนๆ แหม ! ไม่รู้จะใครเอารูปโปไปมาติดไว้ แต่ไม่ไปยุ่งด้วยหรอก เพราะว่าเรามาทีบูชาท่านของเรา วัดคูทธิเชียว โดนท่านของเราบริสุทธิ์ เจดนาของเราบริสุทธิ์ พระที่ท่านรับเป็นผู้บริสุทธิ์ เราเองก็บริสุทธิ์ เราได้บุญเยอะแล้ว จะต้องไปยุ่งอะไรก็ไวกว่าที่ศาลนี้ต่อไป อย่างนี้รูปมันก็อยู่ที่ศาลนั้นต่อไป อีกพวกหนึ่งเอกกรรเป็นตัวตัดสิน กรรใครก็กรรมมัน ว่าวใครเขาตอกคน นั่น ใครทำบุญกี่บุญ ใครทำบุญก็ได้บุญ ใครทำชั่วก็ได้ชั่ว คนที่เอารูปชั่วรูปมาดิ มันก็ได้บุญของมันใน สวนเราม้าว่ามาพังเทคนัคธรรม มาเอาบุญของเรา วันนี้เราไปพึ่งเทวดานิร เรียบร้อยแล้ว ศีลก็รับแล้ว บาตรก็กลั้นแล้ว เราได้บุญแล้ว กลับบ้านของเราดีกว่า แล้วก็กลับบ้านไป รูปโปก็เดินอยู่ที่ศาลานั้นต่อไป ก็ยังไม่ได้เอามาติดนี้ ยังติดเองก็บาป ขาไม่ได้ขาไปบาป ขาไม่ได้แตบบุญ เขาทำของใครมาในเมืองไทยก็จะหวั่น ข้าก็ยังสบาย ใครเป็นนายก็เป็นใน ข้าก็ยังสบาย ฉันจะทิ้งเขาบ้านขายเมืองถึงได้มาร้องไอ้เงาะ เฮ้ย ! ทำไมเอาบ้านเอาเมืองไปขาย ซำไปเสียแล้ว เขาขายหมดเสียแล้ว อีกพวกหนึ่งอาจิตมาตามตัวรูป เป็นอันติดรูปไปนี่ก็อันติดตา ไม่มีอะไรหรอก มันไม่มีวิริญญา มองปลังเสียแล้ว ปลอมก็แล้ว รูปโปก็ยังอยู่ที่ศาลาดต่อไป ในกรณีอย่างเดียว ทางพระพุทธศาสนามีหลัก "มงคลชีวิต" มภิครานาติดสิน ว่าจะทำอย่างไรดี มงคลชีวิต มี ๙๔ ประการ คือ ก) ไม่คบคนพาล ข) คบบังทิต ฃ) บุคคลคุณที่ควรบูชา ฃ) อยู่ในที่ที่เหมาะสม ฅ) มีบุญวาสามาก่อน