คำสอนเกี่ยวกับความพอประมาณและการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า : หน้า 19/28

ก็อบเข้าไปว่า หลวงพ่อเป็นพระนะไม่มีโอกาสดีๆดูว่านานแล้ว คุณโยมลองเล่าให้ฟังสักนิดเถอะว่า ลักษณะรายการเป็นอย่างไร เขาก็อธิบายให้ฟังว่า รายการโดยทั่วไปคือ เมื่อมีเหตุการณ์อะไรเท่านั้นในบ้านเมือง ก็เอาเรื่องนั้นขึ้นมาพูดกัน แล้วก็เลือกเชิญบุคคลดีๆความรู้ดีในเรื่องนั้นมาให้พูด แล้วก็เปิดโอกาสให้ผู้ชมทางบ้านโทรศัพท์เข้ามาถามถาม เพราะฉะนั้นต้องการผู้ที่จะสามารถตอบคำถามได้ทันที หลวงพ่อเองก็รู้ ๆ ว่า การตอบปัญหาทวีซึ่งมีเวลา คิดนิดเดียวนี้เรื่องใหญ่นะ แต่หลวงพ่อก็คิดตัดสินใจรับอาราธนากเขาไป เพราะเชื่อถือวัตถุบุคคลและรู้จักตัวเองว่าพอไปได้ เมื่อไปแล้วก็กำหนดที่ได้ควรสมควร แต่ถึงขนาดนั้นวันที่รู้ขึ้น หลังจากวันเข้ารพรรษาแล้ว หลวงพ่อไปกราบเจ้าประคุณสมเด็จวัดราชบพิธ ได้พบกับเลขาของสมเด็จพระสังฆราชองค์ก่อน ท่านก็ปรารถนาด้วยความเป็นห่วง “เหม ท่านทักนะ วันนี้น้องออกวีวสมใจเท่าไหร่ว่ะ” เพราะปัญหาแต่ละข้อที่เขาโทรศัพท์มาถาม มีแต่ทีมีแต่ตำรับพระธรรมกายทั้งนั้นเลย กลัวว่าตอบพลาด” ๔. รู้จักประมาณ รู้จักประมาณ คือรู้ว่าทำอะไรแล้วจึงจะ “พอ” ให้มีภาพความ “พอ” และความ “ดี” อยู่ในตัวเสร็จ ซึ่งนับว่ายากทีเดียว คุณเราก็มีความพอแล้ว ยอมจะงำไปหมด ดูมีคุณค่า ถ้าไม่พอดีก็ขาดความงาม ด้อยค่าไป พระพุทธองค์ทรงสอนพระภิกษุให้มีความพอดีด้วยวิธี :- รู้จักประมาณในการรับปัจจัย ๔ คือ จีรวัสดุ่งุ่มมะ มินทบาด เสนาสนะ และคลีนากเลสซ ถ้าเป็นชาวโลก เป็นผู้คองเรือนก็ถือ เสื้อผ้า อย่าให้นามไปจนเป็นภาพของเสื้อผ้า แต่ไม่ออยไปจุดชมซอง มีชุดจําเป็นสำหรับรับตามสังคมโลกแต่พอสมควร เรื่องราคา เนื้อผ้า แบบ สีสัน เลือกดูให้พอดี ทั้งนี้รวมไปจนถึงเครื่องงูง่าอื่นๆ เช่น ที่นอน หมอน มุ้ง เป็นต้น อาหาร ต้องรับประทานอาหารที่มีคุณค่า จะได้มีแรงทำงาน ไม่รับประทานมากไป หรือ น้อยไป จนเป็นโรคอ้วน หรือโรคขาดสารอาหาร ต้องรู้จักเลือกซื้อของดีมีประโยชน์ในราคาไม่แพงมาปรุงอาหาร ที่อยู๋ มีที่อยู๋ขนาดพอๆกับสภาพเศรษฐกิจและสังคมของตน ด้านโครงสร้างทางสถาปัตยกรรม เช่น วัดดีมี การระเบียอากาศ การรับแดด ลม. การป้องกันฝน ดูว่าเหมาะกับภูมิอากาศหรือไม่ อยู่ใกล้หรือไกลจากที่ทำงานแต่ไหน