บำเพ็ญอยู่เป็นเวลานานหลายสิบปี ครั้นนั้น ท่านพระปิตุภาลังกามหาเถร ซึ่งมีฐานะเป็น พระราชวัตถุล คือเป็นพระสงฆ์ท่องศาสมเด็จพระราชาธิราชทรงโปรดปราน และเป็นพระราชครู คือ เป็นพระสงฆ์ท่องศาสมเด็จ พระราชาธิราชทรงเคารพเลื่อมใส ได้เดินทางไปพบกับท่าน ณ ถ้าสุวรรณคูหา หลังจากสนทนาปราศรัยต่อกัน ทั้งในด้านคณ- ธรรมและวิปัสสนาธรรมเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว ท่านพระปิตุภาลังกามหาเถรมีความพอใจ และเลื่อมใสในคุณธรรมของ พระมหาพุทธมหาเถระเป็นอย่างมาก เมื่อกลับมาถึงรัตนปุรำนี จึงถวายพระพรให้สมเด็จ พระราชาธิราชทรงทราบถึงคุณธรรมอันสูงส่งของท่าน แล้วทูลบอก ทางสนรรคต่อไปว่า หากพระองค์ต้องการความสุขในสัมปรายภ ายหน้าแล้วไซร้ ขอให้ทรงนำเพ็ญพระราชกุศลในเนื้อนาบบุณอัน ประเสริฐ คือพระพุทธมหาเถระนั้นเกิด สมเด็จพระเจ้าสุรธรรมราชามหาเถิดผู้เป็นใหญ่ในรัตน ปะธานิน เมื่อได้ระดับมุรธาวิของพระมหาเถระผู้เป็นพระราชครู และพระราชวัดถุลดังนั้น ก็พลังมีพระนาสสรั่วไหลสรตา ทรง พระราชอุตสาหะเสด็จไปบัลลังก์พระมหาธรรมชกถถถถธรรมถัษ ถถถ เพื่อบันทพระพุทธชยันตีถ้าสุวรรณคูหา หลังจากทรงถวายน้ำดื่มน้ำอาฅากรและสวดพระธรรมเทวดา
(Note: The text appears to be a traditional or religious script in Thai, possibly with some formatting or OCR errors.)