พระอาจารย์โมรหันต์ : หน้า 65/121

พระอาจารย์โมรหันต์ กาลครั้งนั้น ยังมีพระภิษหนุ่มรูปหนึ่ง นามว่า พระโมภิทกุฎิ อายุเพียงได้ ๒๕ พระชษ ๕ เป็นผู้มีวาสนาบารมีที่สั่งสมอบรมมาแต่ปางบรรพ์ นับเป็นเวลานานได้เป็นพันมาหากับขึ้นไปเกิดมาในชาติ[นี้] จึงมีโอกาสเข้ามาวชเป็นพระภิษุในพระพุทธศาสนา หลังจากเรียนเอาพระไตรปิฎกอธิษฐาน จนมีความรู้เชี่ยวชาญดีแล้ว วาสนาบารมีที่เคยสั่งสมไว้ก็เข้ามาติ่มเตือนใจให้มีความปราถนาใฝ่จะปฏิบัติบริสุทธิ์ในสมาธิ จึงออกเดินทางจากมหาวิหารเมืองใหญ่ในอรรปะรณะ มุ่งหน้าไปยังปัจฉิมชนบท เพื่อแสวงหาสถานที่สำหรับปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน พบเห็นถ้ใกล้วิหารแห่งนี้ จึงกำหนดไว้ในใจ แล้วเข้าไปในวิหารเพื่อขอพักอาศัยชั่วคราว พระภิษุเจ้าสิ้นที่อยู่ในวิหารนั้นนับมาว่า พระมังกรโดยฤกษ์ ซึ่งยังเป็นพระนวะอยู่ เมื่อเห็นพระอค้นตะมาขอพักอาศัย ก็ให้การต้อนรับด้วยความยินดี กาลต่อมา พอได้ทราบว่าพระโมภิทกุฎิที่มาขอพักอาศัยนี้ ท่านเป็นผู้มีความรู้สูงระดับพระอาจารย์ ผ่านการศึกษาพระไตรปิฎกอธิษฐานแล้ว ก็ยังยืนดีรีดผ้าเตร[มาถึง] ตัวเป็นศิษย์เรียนพระธรรมวินัย และมอบอวยความเป็นใหญ่ในวิหารนั้นให้ท่านด้วยความเต็มใจ