ข้อความต้นฉบับในหน้า
สมยั้น ปรากฏมีพระภิษฐสองรูปเป็นสหายกัน รูปหนึ่งมีมาว่า พระเทมภิทกุ กับอีกรูปหนึ่งมีมากว่า พระตรีงคภิฏ ตั้งแต่เข้ามาบในพระพุทธศาสนา เธอทั้งสองก็ตั้งใจศึกษาพระบาลีไตรปิฎกภรรถลอดทั้งนาบพระคัมภีร์ จนมีความรู้สูงสุดตามหลักสูตรการศึกษาในสมยั้น แล้วปรึกษากันว่าดังต่อไปนี้ เราทั้งสองจะทำอะไรดี
พระเทมภิทกุผู้มีบรรพสบ่าว่า เราทั้งสองควรจะตั้งหน้าบำเพ็ญบิสนาสนธุ์ต่อไป เพื่อบรรลุมรรคผลนิพพานในชาติให้จงได้
พระตรีงคภิฏได้ฟังก็หัวเราะแล้วค้านว่า อะไรกัน มรรคผลนิพพานสมย่นี้จะมีไหมกัน มรรคผลนิพพานเป็นของไกลเกินฝัน หากจะมือก็เห็นมีแต่ในพระคัมภิรั ปัจจุบันนี้ไม่มีใครเขาสนใจเรื่องวิบาสนาหรือมรรคผลนิพพานกันแล้ว เรายังเป็นพระอาจารย์ด้านค้นถัฏฐะบอกพระคัมภิฏิรัตน์ดีกว่า ต่อไปภายหน้าจะได้เป็นใหญ่มีเกียรติชื่อเสียงเกรียงไกร
พระเทมภิทกุหนุ่มผู้มีใจหนักแน่นแน่ประดุจภูเขา ได้ฟังดังนั้นก็ล่นว่ากว่า มรรคผลนิพพานในสมยนี้จะมีหรือไม่มีใครกล่าวรู้ได้ หากว่าไม่มีการบำเพ็ญวิบาสนาธรรมฐาน กล่าวเท่านั้นแล้ว ท่านก็เดินทางออกจากมหาวิหารบ่ายหน้าขึ้นป่าไป