เรื่องราวพระมงกุฎและการเผยแพร่พระพุทธศาสนา : หน้า 66/121

ท่านพระมงกุฎ ซึ่งมีแผนการอย่างหนึ่งอยู่ในใจ เมื่อรับมอบความเป็นใหญ่ในวิหารแห่งนั้นแล้ว ก็อุดสาหะทำหน้าที่ เผยแพร่พระพุทธศาสนา ด้วยการแสดงพระธรรมเทศนาในบุญภิริยาวัตถุตถาถีเป็นต้น บอกทางบุญทางกุศลและทางสรรค์ ให้แก่ชาวบ้านปัจจันต์ชนบทิ่นนั้นอยู่เนื่องๆ โดยเหตุที่ท่านเป็นผู้มีความรู้สูง ทั้งมีปฏิภาณโวหารกล้า ในการแสดงพระธรรมเทศนา ไม่ช้านานเท่าใด ประชาชนพุทธบริษัทในละแวกบ้านนั้น ก็มีความเคารพเลื่อมใสท่านอย่างสนิทใจ พากันออกปาฏิฐวารณาว่า หากพระผู้เป็นเจ้าต้องการสิ่งใด ขอจงอย่าได้เกรงอกเกรงใจ จงกราบบอกมาเกิด จะจัดการถวายให้ตามความประสงค์ทั้งสิ้น ท่านก็รับคำว่าว่าได้ด้วยความยินดี วันหนึ่ง เมื่อถึงกาลอันสมควรแล้ว พระโมโนภิกู จึงจัดให้มีการประชุมชาวบ้านท่ากกทายเพื่อกันหน้า แล้วบอกความประสงค์ว่า การที่ท่านเดินทางมาที่นี่มีความประสงค์จะเข้าไปนำเพ็ญวิปัสสนาอยู่ในถ้ำใหญ่ใกล้ทะเลาะ แต่ขัดข้องด้วยอาหารบินทบาท หากญาติโยมพุทธบริษัทเห็นคุณงามความดีของท่านอยู่บ้างแล้ว ขอจงสงเคราะห์ท่าน ด้วยการผลัดเปลี่ยน เวียนเอวกันนำอาหารบินทบาทไปให้ที่ถ้ำนั้น จงทุกวันเกิด จะได้หรือไม่ ชาวบ้านหลายที่เคยว่าว่าไว้ ก็พากันให้คำตอบว่า