ข้อความต้นฉบับในหน้า
ชีวิตนักบวช
คือ ชีวิตของผู้แจ้งโลก...มิใช่หนีโลก การบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัม
ข
“ผู้ที่จะมาบวชได้ต้องถือว่าเป็นผู้มีบุญมาก เพราะเพศสมณะ
พุทธเจ้าเสียก่อน และกว่าจะมา
เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น จะ
ต้องสร้างบารมี ๓๐ ทัศ เต็ม
ใช่ว่าใครจะมาอยู่ได้ง่าย ๆ ต้องสั่งสมบุญกันมาข้ามภพข้ามชาติ เปี่ยมบริบูรณ์ เป็นเวลายาวนาน
ต้องมีบารมีมาก จึงจะมีโอกาสมาบวชในพุทธศาสนา ดูอย่างในสมัย เกิดตายนับภพนับชาติไม่ถ้วน
พุทธกาลเป็นต้น ผู้ที่มาบวชนั้น ไม่ใช่ผู้ด้อยโอกาส แต่เป็นผู้ที่มาจาก สร้างบารมีโดยไม่กลัวอุปสรรค
หลายตระกูลที่ล้วนแต่ประสบความสำเร็จในชีวิต หลายท่านมาจาก
ตระกูลกษัตริย์ขัตติยะก็มี พราหมณ์ก็มี แพศย์ก็มี ศูทรก็มี มีทุก ๆ
ตระกูลมาบวชกัน เพียงแค่ว่ามาจากตระกูลกษัตริย์ หรือพราหมณ์
หรือมหาเศรษฐี ที่เข้ามาบวช ก็แสดงว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้ว ไม่ใช่
เรื่องของผู้ด้อยโอกาส แต่จะต้องเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งทีเดียว”
ๆ
ทำตั้งแต่
สละทรัพย์ไม่เสียดาย ทรัพย์ก็
ไม่ใช่เลิก น้อย
ๆ
น้อย ๆ จนกระทั่งยกทรัพย์ที่
เป็นราชสมบัติ จนกระทั่งแม้มี
สมบัติจักรพรรดิ ซึ่งเป็นสุดยอด
นอกจากนี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อยังได้ให้โอวาทไว้อีกตอนหนึ่งว่า แห่งสมบัติของปุถุชนก็ยังยกให้
“บุคคลใดได้มีโอกาสได้เข้าสู่เพศสมณะนั้น จะต้องเป็นผู้มี สละแจกจ่ายเป็นทานโดยไม่
บุญญาธิการที่สั่งสมมานับภพนับชาติไม่ถ้วน กว่าจะมีพระธรรม
เสียดาย ปรารถนาเพียงอยากจะ
คำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นเป็นสิ่งที่ยากอย่างยิ่ง จะต้องมี เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”