ข้อความต้นฉบับในหน้า
โพธิราชา
ชายผู้รักษา
พระพุทธศาสนา
ในดินแดน
แห่งสงคราม
เพราะเพชรไม่ใช่ข้าว
แน่นอนว่า จานที่มีข้าวเต็ม ๓
มื้อ ถนน
๔ เลนแสนสะดวก กับลมแอร์เย็น ๆ ในวันที่ร้อน
มาก ๆ คือ ภาพสังคมไทยยุคใหม่ที่ให้อะไรแก่เรา
อย่างเหลือล้น และคงจะยิ่งตอกย้ำมากขึ้น หากเรา
ลองหันไปมองเพื่อนอีกซีกโลก ที่ ณ วันนี้ ความสุข
สบายหายากเท่า ๆ กับอนาคตของพวกเขา
แม้คองโกจะมั่งคั่งไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ
ตั้งแต่ป่าเขตร้อน เพชร ทองคำ ไปจนถึงปิโตรเลียม
แต่ประเทศผู้ส่งออกเพชรรายต้น ๆ ของโลกแห่งนี้
กลับถูกฉกฉวยความร่ำรวยจากการค้าที่เสียเปรียบ
มาตลอด ดังนั้น แม้ใต้ผืนดินจะอุดมไปด้วยเพชร
แต่...เพชรไม่ใช่ข้าว ดังนั้น เพชรจึงไม่ใช่เครื่อง
รับประกันความอิ่มท้องของชาวคองโก ไม่เพียงแค่
ความจนเท่านั้น กระสุนสงครามยังซ้ำเติมให้พวกเขา
ต้องห่างไกลสันติภาพไปโดยปริยาย แล้วความสุข
ของพวกเขาอยู่ที่ไหนกัน...
สาวกจากพุทธภูมิ
เมื่อ ๔๕ ปีที่แล้ว ท่ามกลางความเชื่อ
ที่หลากหลาย ในเมืองเล็ก ๆ ทางใต้สุดของคองโก
ชื่อ ลูบูมบาชี คือ จุดเริ่มต้นของเรื่องราวอันยิ่งใหญ่
นี้ ครั้งนั้นพระอินเดียรูปหนึ่งได้ติดตามคณะของ
องค์การสหประชาชาติไปที่ประเทศคองโก ท่านคือ
พระศีลาบรานันทะ ขณะนั้น ไม่มีชาวคองโกคนไหน
รู้จักพระหรือสนใจคำว่าพระพุทธศาสนา แต่ชิบันยา
หนุ่มน้อยวัย ๑๕ ปี กลับมองเห็นอะไรบางอย่างใน
พระภิกษุรูปนั้น ในเวลาสั้น
ที่พบกัน พระภิกษุ
รูปนั้นจึงรีบถ่ายทอดความรู้ในพระพุทธศาสนา เช่น
ๆ
บทสวด พิธีกรรม และคำสอน พร้อมขนานนาม
เด็กน้อยใหม่ว่า “โพธิราชา” ก่อนที่คณะขององค์การ
สหประชาชาติจะเสร็จสิ้นภารกิจ หลังจากนั้น
พระศีลาบรานันทะต้องกลับอินเดียและไม่ได้กลับ
ไปคองโกอีกเลย