มารยาทในการติดต่อสื่อสาร : หน้า 79/124

อันใดก็ตามที่พี่พังกันอยู่สองคนแล้ว เราไม่สมควรจ้องพูดอะไรขว้างลืมเข้าใจให้เขาคังเป็น อันไม่ควร เสียก็รีบาไป เว้นไว้แต่เป็นการ่วน และขอสำคัญที่ควรไม่ได้ นี้เป็นเรื่องมารยาทธรรมดา ๆ เนื่องว่า ถ้าหากผู้บัญชาใช้ให้เราปิดต่อกับใครตาม ถ้าเขากำลังติดประชุม หรือพูดคุยปรึกษางานอะไรนัก ก็แน่นอนว่า เราต้องรอจ๊ะ ไม่ใช่ พรวดพาดเข้าไป อย่าว่าแต่คนอื่นเลย แม้เป็นผู้บังคับบัญชาของเราเองก็เช่นกัน ถ้าหากว่าท่าน กำลังทำอะไรอยู่ อย่าเข้าไปทับที่ เนื่องจากคือ เพราะบางทีท่านกำลังคิดนะไรของท่านค้างอยู่ เราก็จะเข้าไปเยี่ยม ๆ อาจนั่งอ่อน หากท่านเมินนี้ขึ้นมักก็จะพูดกับเราเอง ถ้าท่านไม่พูด ด้วยก็แสดงว่าท่านอาจจะกำลังคิดอะไรค้างอยู่ ก็ให้นรอไปก่อน เว้นแต่เป็นเรื่องด่วนคอขาด บาดตายจริง ๆ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง สำหรับกรณีเช่นนี้เกิดขึ้นกับหลวงพ่อบ่อย ๆ บางกำลังเขียนหนังสือ คำคัดไหล กำลัง หัวแดงดี ถ้าครามขัดจังหวะทำได้ง้องนมพูดคุยด้วย พอกลับไปเขียนใหม่ อ้าว! ไม่บ่ะติดไปต่อ กันเสียแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าไม่ใช่แกแกเปลน่าละก็ หลวงพ่อเห็นแล้วอาจจะไม่พูดด้วยทันที ขอเขียนต่ออีกสัก ๕–๑๐ นาที บางทีกรงว่าเขาจะรอจน น ก็เหลือกลำไปบอกให้เขาสักครูฯ แต่ บางทีถึงครึ่งชั่วโมง เพราะงานที่ทำงานนั้น ถ้าขาดตอนแล้วจะประดิษต่อไม่ได้ บางคนเขามีร รอไม่ไหวขอกลับไปก่อน บอกวันหน้าจะมาหาใหม่ก็มี แต่ถ้างานของเขาด่วนจริง ๆ ต้องขอ พบไม่ได้ก็เป็นต้องหยุดให้เขา อีกประเด็นหนึ่งคือ ถ้าเราจะร้องหรือขอความช่วยเหลือจากผู้บัญชา ไม่ว่าจะเป็น อะไรอะไรตาม ให้ดูอารมณ์ของท่านก่อน ว่าจะรับอะไรได้รึเปล่า ถ้าท่านไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะ รับฟังอะไร เช่น อารมณ์ปุ่น ๆ จากบ้าน เราเข้าไปขอโน่นขอนี้ ขอเป็นเลย ขอมั๊ยเลย อยัยรถไปเลยขอให้ท่านฝากลูกเข้าโรงเรียนเลย เทียวไปยุ่งกับท่าน เดี๋ยวก็นดตะผิด แต่ถ้าท่านอารมณ์ดี เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย เวลาไปติดต่องุใหญ่ โบราณถามไว้ว่า ไม่ใช่เรื่องไม่เป็นไร แต่ฉันเสียเรื่อง คือเมื่อเห็นว่าน ท่านกำลังอารมณ์ไม่ดี เข้าไปแล้วจะเสียเรื่อง อย่าท่า เพราะถ้าเสียเรื่องแล้ว หรือท่านปฏิเสธไป ครั้งหนึ่งแล้ว จะเข้าไปอีกก็ยาก บางทีมั่วลวงหน้า เข้าไปแล้วจึงรู้สึกว่าหนาท่านไม่ค่อยดี อย่างนั่นเองไปอีกเรื่องหนึ่ง จะยังเข้ากว่่า เช่น เข้าไปขอให้ท่านช่วยเหลืองานอะไรก็อย่างนั้น พอเห็นสิ้นหัวท่านไม่สู้ดี แทนที่จะขอความช่วยเหลือท่าน ก็ถามท่านว่ะอะไรจะให้รับใช้ไหม อย่างนี้ก็พอรอดตัว พอท่าน อารมณ์ดีแล้ว ค่อยยกบรานะกันใหม่ ประเด็นสุดท้าย อย่าว่าแต่ผู้บัญชาเจรอบุคคลที่เรากำไปติดต่อ ซึ่งเป็นคนระดับเดียว กับผู้บัญชาเราล่ะ แม้แต่เพื่อนเรา คนสมเรา ถ้ากำลังพูดคุยกันอยู่ ก็อย่าเที่ยวลอดปาก สอดคำเข้าไป มันไม่งาม รอให้เขาพูดกันเสร็จก่อน แล้วเราค่อยว่าเรื่องของเรา อย่างนี้จะเข้าทำ..