การเคารพต่อผู้มีวาสนาบารมี : หน้า 77/124

15. การเคารพต่อผู้มีวาสนาบารมีดังนี้ ไปหาท่านผู้มีวาสนาบารมีดังนี้ ณ ที่ใด ๆ ควรต้องมีวิรยอัปส์ ถ้าท่านนั่งอยู่บนพื้น ก็ตามนี้ เราต้องควรใช้ธรรมเนียมไทย ๆ คือนอบและคณนและนั่งพับเพียบให้เป็นสุข ถ้ามาท่านนั่งอยู่บนเก้าอี้ ถามามีเตียงอย่างไรที่สูง เราก็ควรใช้วิธีจิบบังคับตามความที่พึงจะทำ ถ้าท่านบอกให้นั่ง ณ ที่ใดเราสั่งนั่ง แม้ท่านไม่อบให้ร่าง เราไม่ควรนั่งก่อนบอกอนุญาต และควรอย่างยิ่งนั้น ถ้าจะให้มาก็ควรจะนับไปข้างหน้าหน่อย ๆ ถามเพียงตัวตรง ยิ่งดีกว่าการนั่งบนเก้าอี้ธรรมเนียมทหาร เพราะทหารเขาต้องการซึ่งอย่างแข็งแรง จึงใช้แต่ยิ่งแน่น ถึงนายเราก็ใช้วิธีเช่นนี้เหมือนกัน เว้นแต่ว่าอยู่บ้านควรที่จะนอบคารวะให้มากด้วย เรื่องก็รียมมารยาทในการเข้าหาผูใหญ่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะอาจทำให้งานล่ามหลวมหรือประสบความสำเร็จได้ อย่างเด็กวัดของหลวงพี่นั่นแหละ มีมือในเรื่องนี้ไม่เหมือนกัน ไฉนหนึงไปติดต่อปรากฏว่าไม่ค่อยได้เรื่องกลับมา ถ้าไม่ปฏิสรรค์หรือไม่อารมณ์รื่น ได้งานมาแบบเสียดไม่ได้ในขณะทีใช้ออกคนหนึ่งไป งานคลาย ๆ กันนี้แหละ คนนี้ลับรายื่น จากลับเขายังกล่าวว่า ยินดีมาก และจะให้การสนับสนุนต่อไปข้างหน้า สบสาววารเรื่องดูทีมว่า เพราะเด็กคนนี้มีรายมายตามกัน เมื่อไปติดต่อเรื่องกันจึงได้ออกอาไม่เหมือนกัน เรื่องธรรมเนียมและมารยาทเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ อย่าคิดว่าไม่สำคัญ ใครมีลูกน้องแล้วไม่ให้ให้ งานการเสียหายหมด อย่านะจะว่าไม่ตัดหรือก้างปลาขี้เล็ก ๆ จะไม่สำคัญ ถ้าไม่ระวังให้ดีติดต่อได้ อย่าทำเป็นเสน่ไป โบราณท่านจึงสอนกันถึงเมื่เข้าเข้าหาผูใหญ่ได้ดังนี้ ๑. อย่านั่งกลิ่นไปนต้องลองโบกพูดกัน หรือใกล้เกินไปจนกลิ่นฉุน กลิ่นปาก โโยโปรดนาบนท่าน ๒. ต้องอยู่ในแนวสายตาท่าน ไม่ใช่อยู่บนกับตัวท่านหรือค่อยไปข้างหลัง จนท่านต้องตะแคงหน้าพูดด้วย คนเรามีแนวสายตาจำกัด พ้นแนว ๑๔ องศาไป ก็องหน้ากันไม่นัดแล้ว จนให้ท่านตะแคงตัวด้วยอวหยอก รับรองไม่ได้งาน แถมด่ำลงมาอีก ๓. อย่านั่งประจันหน้าคืออย่าป่งตรงหน้าท่าน จะเหมือนกับไปนั่งคอง เสียมารยาท ไม่ดีให้้นิ่งวังไปทางซ้ายหรือขวาน้อย ๆ จังจะดี ๔. ให้นั่งอยู่ไปทางปลายซาม อย่าไปอยู่ทุกต้นสม เพราะถ้าเป็นคนหยั้นหางและก็ เห็นท่วมตัวทั้งวัน ตัวเราอาจจะคุ้นกลิ่นตัวเองจนอึ๋งรสาคาบคาย แต่อผูใหญ่น่าจะรู้ได้ ยิ่งไปนั่งต้นสมด้วยแล้ว บางท่านทนกลิ่นสนามเราไม่ได้ เลยไม่อยากพูดด้วย ตัดความรู้สึก ลูกหนีไปเสีย ทั้ง ๔ ข้อนี้จึงสำคัญ เมื่อเลือกที่นั่งได้ถูกต้องแล้ว ควรานี้ต้องระวังเรื่องท่านั่งให้อดีหลายคนไม่เข้าใจ เวลาไปพูดกับพระขอรับ เขาไม่ท่านก็สมาน เขาเรียกว่ามาบิลงังก์ เป็นท่านนั่งของผู้ใหญ่ เช่น กษัตริย์เวลาปรนปรงประเทศ ท่านให้ท่านสมาบิลงังก์