การเข้าถึงพระธรรมภายใน วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน สิงหาคม พ.ศ.2557 หน้า 93
หน้าที่ 93 / 124

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้สื่อถึงความตั้งใจของคุณครูไม่ใหญ่ในการช่วยให้ผู้คนเข้าถึงพระธรรมภายใน และการฝึกสมาธิเพื่อเข้าถึงแก่นแห่งพระธรรมกาย โดยมีตัวอย่างจากการเข้าวัดและกิจกรรมทางศาสนาที่น้องบัวมีส่วนร่วม นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงเรื่องชีวิตและความตายที่ไม่มีนิยาม โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการทำสมาธิและการค้นหาสิ่งที่เป็นพระธรรมในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นการเข้าพรรษา

หัวข้อประเด็น

- ความตั้งใจของคุณครูไม่ใหญ่
- การเข้าถึงพระธรรมภายใน
- การทำสมาธิ
- ความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตและความตาย
- การพัฒนาจิตใจผ่านการทำบุญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: ช่องนี้มีคำตอบ D M C ต้องหาให้ได้ เพราะคุณครูไม่ใหญ่มีความตั้งใจมากเลยว่า เข้าพรรษานี้จะอธิษฐานให้ทุกคนที่เข้ากะ เข้าถึงพระภายใน (สภุต) ให้เข้าถึงทุกคนเลย (สภุต) จะให้เป็นบุญเยอะ ๆ ทุกคนเลย เราต้องเอาใจมาเชื่อมกันที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ต้องให้ได้ อย่าให้าดแม่แตเพียงวันเดียว ต้องให้ได้ให้เป็นพระอัครสาวะ!(สภุต) ๑๑/๙/๕๕ วันที่ ๑๗ ก.ค. ๕๕ คุณครูไม่ใหญ่ฝึกโอวาทมาถึงลูก ๆ เขตนอก เขตใน ว่า "ต้องมีสมาธิภายใน คือ เข้าถึงพระธรรมกาย ถึงแก่นก็แท่งๆ แก่เท่านั้น คือ แต่เพียงภายนอกแต่ภายในมีพี่ แม่แต่งก็เหมือนกัน เจ็บก็ เพราะส่งเสียง ถ้ามีพระธรรมกายเป็นที่พึ่งน้องบัวมีโอกาสมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกตอนออกไข ขบวนโดยคุณอาพามาทำบุญที่วัด จนกลายเป็นลูก ลูกน้องในวัดมาชื่นชม จึงได้มีโอกาสเข้าค่ายยุวพุทธศาสนิก และเป็นอาสาสมัครวัด ได้มาอ่านรับหลวงพ่อ และเข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเป็นประจำ หลังจากส่งคำถาม ไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้วก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวาดนี้ ๑. ในวันพฤหัส ๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕ (ซึ่งเป็นคืนที่เสียชีวิต) ก่อนหน้าน้องบัวนจะเสียชีวิต เธอถึงบุญฤทธ์คุณอา ของเธอทำให้ก็ทำให้ก็แก้ไขยิ่งพยายามทำสมาธิวาม "สัมมา อะระหัง" ควบคุมไปด้วย แต่ อย่างไรตาม ความตายเป็นสิ่งที่ไม่มีนิยามและไม่เคยระวันใคร ไม่ว่าจะเป็นเด็กน้อยตัวเล็ก หรือผู้ใหญ่วัว ตัว ดั้งนั้นเมื่ออารยะสุดท้ายของน้องบัวบุญก็ยังจำต้องออกจากกายหยาบ ทั้ง ๆ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More