ข้อความต้นฉบับในหน้า
แนวคิดเรื่องอำนาจภาพหลังความตายในคติวิถีธรรมของแต่ละนิกาย (1)
The Notion of Antarābhava in Abhidhamma Traditions (1)
ด้วยทิพยจักร² อย่างไรก็ดีม ไม่ใช่พระพุทธศาสนาทุกนิกายที่ยอมรับมิตเรื่อง อันตรภาพ คัมภีร์กว่าของฝ่ายถาวรภาพที่ยอมรับการ มีอยู่ของสัตว์ในช่วงระหว่างการตายและการเกิดใหม่¹ และคัมภีร์ ปฐมฐานกอธิบายอย่างชัดเจนถึงกระบวนการเกิดที่คัดเฉพาะจิต โดย พูดถึงความเชื่อโยงระหว่างจิตจิต (cuti-citta) ในภูกมิก่อนหน้ากับ ปฏิสนธิจิต (patisandhi-citta) ในภูกม์ใหม่³ ของสัตว์ที่ตายและเกิด ใหม่ในทันที โดยไม่มีภูกมในระหว่างอันตรภาพมาค้นกลาง ไม่ใช่เพียงแต่พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทเท่านั้นที่ปฏิสนธิ มีอยู่อันตรภาพ ตามบันฑิตของนิกรมสวดสติวาทในคัมภีร์ Samaya- bhedoparacanacakra (สมยะแทโบปรจฉาก)⁵ บอกว่านิกายมาฯ
------------------------------
² เกี่ยวกับที่มาและพัฒนาการของแนวคิดอันตรภาพ Wijesekera ได้ ทำวิจารณ์วิเคราะห์ในบทความเรื่อง “Vedic Gandharva and Pali Gandhabba” โดยแสดงให้เห็นถึงความเชื่อโยงในการใช้ศัพท์ gandhabba ในคัมภีร์ับ สี กับ ความหมายของ gandharva ในคัมภีร์ของพราหมณ์ (O.H. De A. Wijesekera, "Vedic Gandharva and Pali Gandhabba," University of Ceylon Review, Vol.3, No.1 (1945): 73-107.) นอกจากนี้ Peter Harvey ก็ได้อธิบายถึงเนื้อหา ในพระสูตรวาดี ส่วนที่สื่อความหมายว่ามีแนวคิดของอันตรภาพปรากฏอยู่ (Peter Harvey, The Selfless Mind: Personality Conciousness and Nirvana in Early Buddhism (London: Curzon Press, 1995), 98-108.)
³ Kv 361-366; อภ.ก. 81/1198-1209/94-101 (ไทย.มมร)
⁴ อภ.ป. 41/1991/561 มาสิ.มมร); อภ.ป.อ. 87/1991/464 (ไทย.มมร)
⁵ คัมภีร์ “สมยะแทโบปรจฉาก” (อาจารย์เสถียร โพธินนทะใช้ชื่อเรียกคัมภีร์นี้ว่า “เทธรรมมิติอิจักรสาตร” (เสถียร โพธินทนา, ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา (กรุงเทพมหานคร: บริษัทสร้างสรรค์บู๊คส์ จำกัด, 2544), 110.) จน่าโดยท่านวสุมิทร์ ซึ่งเป็นอิทธิมาจารย์คณะสำคัญของนิกรมสวดสติวาท เนื้อหาในคัมภีร์