หน้าหนังสือทั้งหมด

พระธรรมปิฎกวิสุทธิแปล ภาค ๑ หน้าที่ 33
35
พระธรรมปิฎกวิสุทธิแปล ภาค ๑ หน้าที่ 33
ประโยค - พระธรรมปิฎกวิสุทธิแปล ภาค ๑ หน้าที่ 33 ที่รวมประทุมร้ายแล้ว จะชื่อจิตใหม่มีใซ อะชื่อว่าจงจิต ตามเดิมนั่นแลก็มีใ…
ในภาคนี้พูดถึงความสำคัญของจิต เทียบเคียงกับปรัชญาของอริยะ โดยชี้ให้เห็นว่าจิตของคนสามารถปรับเปลี่ยนและมีผลต่อการกระทำได้ การทำความเข้าใจในอริยะนั้นมีความสำคัญต่อการพัฒนาจิตและการทำความดี ในการใช้แนวคิ
พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 70
72
พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 70
ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 70 [แก้ธรร] บรรดาบุคคลนั้น กล่าวว่านะ ทิ ตั้งเป็นต้น ความว่างเหมือนอย่างว่า บุค…
เนื้อหาในหน้านี้กล่าวถึงหลักธรรมที่เปรียบเทียบการสะอาดของจิตใจและการประนีประนอมกับเวรกรรม โดยใช้ภาพความสะอาดในชีวิตประจำวันเป็นแนวทางในการเข้าใจถึงความเมตตาและการไม่มีอนาคตในความเลือดร้อนที่เฉลิมฉลองด
พระธรรมปิฎกซึ่งถูกแปล ภาค ๑ - เรื่องภิษาภาวเมืองโกสัมพี
76
พระธรรมปิฎกซึ่งถูกแปล ภาค ๑ - เรื่องภิษาภาวเมืองโกสัมพี
ประโยค - พระธรรมปิฎกซึ่งถูกแปล ภาค ๑ - หน้า 74 ๕. เรื่องภิษาภาวเมืองโกสัมพี*[เอก] [ข้อความเบืองต้น] พระศาสดา เมื่ อประท…
เนื้อหานี้พูดถึงการสนทนาระหว่างพระวินัยธรและพระธรรมกถีในเรื่องวินัยที่เกิดขึ้นใกล้เมืองโกสัมพี โดยมีการตรวจสอบกรณีการเหลือน้ำในบาชนะและความเข้าใจเกี่ยวกับอาบัติ ว่ามีหรือไม่มีการทำผิดในกรณีดังกล่าว ซึ
พระธรรมปิฎก: การสอนให้สามัคคีกัน
78
พระธรรมปิฎก: การสอนให้สามัคคีกัน
ประโยค- พระธรรมปิฎกถูกฉบับแปล ภาค ๑ หน้า ๑๖ [พระศาสดาตรัสสอนให้สามัคคีกัน] ครั้งนั้น ภิกษุป one เข้าไปฝ่าพระอาธะเจ้า …
ในพระธรรมปิฎก ภาค ๑ หน้า ๑๖ พระศาสดาตรัสสอนให้ภิกษุทั้งหลายมีความสามัคคีกัน โดยทรงเตือนว่าไม่ควรแตกแยกกันในการปฏิ…
การไม่แตกแยกในหมู่ภิกษุ
79
การไม่แตกแยกในหมู่ภิกษุ
ประโยค - พระธรรมปิฎกฐูกโฉบแปล ภาค ๑ - หน้า 77 อย่าเลย ภิกษุทั้งหลาย พวกท่านอย่าได้ทำการแตกแยกกัน ดังนี้ เป็นต้นแล้ว ตรรว…
บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการไม่แตกแยกและการทะเลาะในหมู่ภิกษุ โดยยกตัวอย่างจากพระธรรมปิฎกที่สอนให้ภิกษุร่วมมือกันและหลีกเลี่ยงการวิวาทซึ่งอาจนำไปสู่ความเสียหาย ภิกษุทั้งหลายควรตระหนักถึงอัน…
การเข้าใจธรรมะตามพระธรรมปิฎก
123
การเข้าใจธรรมะตามพระธรรมปิฎก
ประโยค – คำนี้พระธรรมปิฎกอธิบาย ยกพัทีเปิด ภาค ๒ หน้าที่ 123 ธรรมะก่ำ อันดำด้ยธรรมอันนี้ในฝ่าหลวงปัญญาเป็นเครื่องตรัสรู้ ๑๓ …
บทนี้ได้อธิบายเกี่ยวกับธรรมะและปัญญา โดยเน้นถึงความสำคัญของการมีศรัทธาในการศึกษาและเข้าใจธรรมะ เพื่อการตรัสรู้ในระดับที่สูงขึ้น ทั้งยังพูดถึงจิตที่ถูกกระทบและความสามารถในการเข้าถึงปัญญาอันแท้จริง โดยอ
พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 234
236
พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 234
ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 234 ๑๒. เรื่องอภัยโทษ [๒๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาดา เมื่อประทับอยู่ในพระบว…
ในการกล่าวถึงเรื่องอภัยโทษ พระมหาโมคลัลลานเถระและพระลักษณะเถระมีการสนทนาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในกรุงราชคฤห์ โดยพระมหาโมคลัลลานะได้แสดงการยิ้มแหยซึ่งเกี่ยวข้องกับวิสาขาปัญหา ในที่จะไปสำนักพระผู้
พระธรรมปิฎกฐากาแปลง ภาค ๒ - หน้า 65
67
พระธรรมปิฎกฐากาแปลง ภาค ๒ - หน้า 65
ประโยค - พระธรรมปิฎกฐากาแปลง ภาค ๒ - หน้า 65 ศาสดา เพื่อประโยชน์เสด็จไปสูเมืองโกสัมพี เมื่อพระศาสดาจะประทานปฏิญญา จึงกล…
ในเนื้อหานี้พระศาสดาเสด็จไปยังเมืองโกสัมพี มีการกล่าวถึงการสร้างมหาวิหารจากเศรษฐีหลายคนที่ได้อุปถัมภ์ ให้สร้างวิหารเพื่อการบูชาพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งการดูแลและประกอบพิธีกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวข้องก
อานุภาพและการฝึกตนตามพระธรรมปิฎก
74
อานุภาพและการฝึกตนตามพระธรรมปิฎก
ประโยค - พระธรรมปิฎกถามแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 72 พระศาสดา ตรัสว่า "อานุภาพ เราเป็นเช่นกับช้างตัวกวางสูงสง่า อกตรน ก็มีก้อน…
พระธรรมปิฎกถามแปล ภาค ๒ ได้แสดงให้เห็นถึงอานุภาพของการฝึกตนว่าเปรียบเสมือนกับความยอดเยี่ยมของสัตว์ที่ได้รับการฝ…
พระธรรมปิฎกฐาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 83
85
พระธรรมปิฎกฐาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 83
ประโยค - พระธรรมปิฎกฐาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 83 พระนางสามาวดี ได้ให้โอวาทแก่หญิงเหล่านั้นว่า "การ กำหนดอัดภาพ ซึ่งถูกไฟเผา…
ในบทนี้พระนางสามาวดีได้ให้โอวาทแก่หญิงที่อยู่ในสงสารว่าจงเป็นผู้ไม่ประมาท ในขณะเดียวกันพระผู้มีพระภาคได้ประทานคำตอบเกี่ยวกับอุบาสกที่ถามเกี่ยวกับการละดับดับสูญในที่ถูกไฟไหม้ นอกจากนี้ยังมีการบันทึกถึง
การแผ่ลอออกจากวัฏฏะและความไม่ประมาณในพระธรรมปิฎก
96
การแผ่ลอออกจากวัฏฏะและความไม่ประมาณในพระธรรมปิฎก
ประโยค-พระธรรมปิฎกถามแปล ภาค ๒ หน้าที่ 94 ย่อมไม่เกิดขึ้นแก่สัตว์เหล่านั้น แม้ผู้เป็นบรรพชีพ ดั่งจิตดวงหนึ่งไม่เกิดขึ้…
บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับการแผ่ลอออกจากวัฏฏะในหลักธรรมของพระพุทธ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการประมาณและไม่ประมาณในการพัฒนาปัญญาของบุคคล บอกถึงการต่างระหว่างผู้ที่มีความประมาณว่าเป็นเหมือนคนตาย และผู้ที่ไม่มีควา
พระธรรมปิฎกอรรถแปล ภาค ๒
144
พระธรรมปิฎกอรรถแปล ภาค ๒
ประโยค๒ - พระธรรมปิฎกอรรถแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 142 บทว่า สุมโมโส เป็นต้น ความว่า บุคคลผู้มีปัญญายอดเยี่ยม ย่อมละบุคคลผู้เห…
เนื้อหาพูดถึงบุคคลที่มีปัญญายอดเยี่ยมที่พยายามเรียนรู้และฝึกฝนตัวเอง โดยยกตัวอย่างว่าผู้มีปัญญาจะเข้าถึงธรรมะและหลีกเลี่ยงความทุกข์ในวัฏสงสารได้ นอกจากนี้ ยังกล่าวถึงการบรรลุธรรมในกรณีของชนจำนวนมากที่
การบวชเป็นภิกษุ
208
การบวชเป็นภิกษุ
ประโยค – พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๒– หน้าที่ 206 [เขาบวชเป็นภิกษุ] เขาคิดว่า “พวกเรา ลูกขึ้นแล้ว ครั้นลูกขึ้นแล้ว แม้ทำกา…
เนื้อหาภายในพระธรรมปิฎกฉบับแปลพูดถึงเรื่องราวของกุลบุตรที่ตัดสินใจบวชเป็นภิกษุ โดยมีความคิดและความรู้สึกเกี่ยวกับการดำรงชีว…
คำชี้พระธรรมปิฎกฐ ยศพระยแปล ภาค ๒
85
คำชี้พระธรรมปิฎกฐ ยศพระยแปล ภาค ๒
ประกอบ คำชี้พระธรรมปิฎกฐ ยศพระยแปล ภาค ๒ หน้าที่ 85 ปรู ในก่อน ตสมา เพราะเหตุนัน้ (โส สกโโก) อ. ท่าว สักกนัน (ชะนี) อนัน …
บทความนี้เกี่ยวกับการชี้แจงความหมายของพระธรรมปิฎกฐ ที่นำเสนอโดยพระยาตามแนวทางของพระธรรม โดยมีการอธิบายถึงอัธยาศัยต่าง ๆ ของเทพและความสัมพันธ์กับมนุษย…
พระเวทัศต์: การศึกษาอภิญญา
151
พระเวทัศต์: การศึกษาอภิญญา
ประโยค ๒ คำนี้พระธรรมปิฎกยกคำแปลภาค ๑ หน้าที่ 150 เรื่องพระเวทัศต์ ๒๗. ๑๓/๑/๘ ตั้งแต่ โส ปริหินาลากสกกโร โกณฑฺเธน เป็นต้นไป…
เรื่องพระเวทัศต์นี้พูดถึงอภิญญาและการรับรู้ของเทวตุต โดยเน้นว่าผู้มี virtuous ต้องเป็นผู้ที่มีความเข้าใจในธรรมะและมีชีวิตพันธนาคุมเกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธเจ้า เนื้อหานี้ย่อมมีความสำคัญในการศึกษาเพื่อเ
พระธรรมปิฎกฐากาแปล ภาค ๑ มาหน้าที่ 4
6
พระธรรมปิฎกฐากาแปล ภาค ๑ มาหน้าที่ 4
ประโยค - พระธรรมปิฎกฐากาแปล ภาค ๑ มาหน้าที่ 4 ๒. เรื่องพระเจตระผู้เจริญวิถีกับมุฎฐาน [๔๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เม…
เนื้อหาเกี่ยวกับพระเจตระที่มีการแสดงถึงเส้นทางการปฏิบัติทางธรรมที่เกี่ยวข้องกับมุฎฐาน เมื่อพระศาสดาทรงสอนในกรงสวัสดิ์ เกี่ยวกับการเดินทางทางจิตใจและการเรียนรู้การเกิดและการเสื่อม โดยมีการเปรียบเทียบถึ
พระธรรมปิฎกปาฐกถาแปล ภาค ๑
12
พระธรรมปิฎกปาฐกถาแปล ภาค ๑
ประโยค - พระธรรมปิฎกปาฐกถาแปล ภาค ๑ หน้า ๑๐ พระองค์คงทรงรับภาษาของพระองค์ พร้อมด้วยภิกฺขุ ๕๐๐ รูป เป็นนิฎฐิเอก พระศาสดา.…
บทที่ 1 ของพระธรรมปิฎกปาฐกถาแปลเสนอเกี่ยวกับการสนทนาระหว่างพระราชาและพระศาสดาเกี่ยวกับการส่งภิกฺขุเพื่อปฏิบัติภารกิจของพระ…
บทเก่าของพระถาปิฎก
115
บทเก่าของพระถาปิฎก
ประโยค- พระอถปิฎก- พระธรรมปิฎกชุดแปล ภาค ๑- หน้า 113 พระนามว่านัก ยงมีได้ไปสู่สระกัลอัน ทรงทำบุญตามเป็นต้น กับเจ้าพี่หญิงเหล่านั้น…
เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของการทำบุญและความปรารถนาในอดีต โดยเฉพาะตัวอย่างจากชีวิตของพระนามว่านัก ที่ได้ทำบุญต่อเนื่องกับเจ้าพี่หญิง เพื่อความสำเร็จในอนาคต พระศาสดาได้แสดงให้เห็นว่า การทำกุศลเป็นสิ่งที
ถวายบิณฑบาตแก่พระมหากัสสปเถระ
123
ถวายบิณฑบาตแก่พระมหากัสสปเถระ
ประโยคอา๖ พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ ๑๒๑ 10. เรื่องถวายบิณฑบาตแก่พระมหากัสสปเถระ: [42] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา …
เรื่องราวเกี่ยวกับการถวายบิณฑบาตแก่พระมหากัสสปเถระ เมื่อพระศาสดาประสงค์ถวายบิณฑบาตในเวลาอยู่ในพระวิหาร ขณะที่นางอัปสรประมาณ 500 นางต้องการถวายบิณฑบาตแก่พระเถระและได้เตรียมบิณฑบาต 500 ที่ ในขณะที่พระเถ
พระธรรมปิฎกฐิติแปล ภาค ๑: ประโคง
137
พระธรรมปิฎกฐิติแปล ภาค ๑: ประโคง
ประโคง - พระธรรมปิฎกฐิติแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 135 ปรากจากสติ. บทพระคาถาว่า สมมทยุค วิมุตตาน์ คำว่า ผู้พ้นวิสัย แล้ว ด้วยว…
ในบทนี้กล่าวถึงพระคาถาและความหมายของผู้พ้นวิสัย รวมถึงการไม่ประสบของมารในธรรมะ พระคาถาเน้นการเข้าถึงความจริงและการเห็นทางแห่งพระนิพพาน ชนจำนวนมากบรรลุอธิผลทางธรรมแล้วในช่วงท้ายเทศนา โดยการแสดงธรรมของพ