พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 234 : หน้า 236/288

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 234 ๑๒. เรื่องอภัยโทษ [๒๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาดา เมื่อประทับอยู่ในพระบวรราชน ทรงปรารถนาหิริโอตตัปปะ ตนใดคนหนึ่ง ตรีสรรธรรมเท่านี้ว่า "น หิ ปาป กาม ฏิ มุท" เป็นต้น [พระมหาโมคลัลลานเถระทำการยิ้ม] ความพิสดารว่า ในวันที่หนึ่ง ท่านพระลักษณะเถระ ภายใน ฉีกืดพันหนึ่ง และท่านพระมหาโมคลัลลานเถระ ลงจากภูเขาชาญฤทธิ ด้วยคิดว่า "เราเที่ยวบินนบมในกรุงราชคฤห์" บรรดาพระเถระ ๒ รูปนั้น ท่านพระมหาโมคลัลลานะ เห็นอึเปรตตนหนึ่ง จึงได้ กระทำการยิ้มแหยให้ปรากฏ ลำดับนั้น พระลักษณะเถระ ถามเหตุ กะพระเถระนั่นว่า "ผู้มีอายุ เพราะเหตุไร ท่านจึงการยิ้มแหยให้ ปรากฏ?" พระเถระ ตอบว่า "ผู้มีอายุ นี้ไม่ใช่กาละเพื่อ วิสาขาปัญหานี้ ท่านพิษถามผมในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าเกิด." เมื่อพระเถระทั้ง ๒ นั้น เที่ยวบินบางในกรุงราชคฤห์ ไปสู่สำนัก พระผู้พระภาค นั่งแล้ว, พระลักษณะเถระว่า "ท่านโมคลัลลานะ ผู้มีอายุ ท่านลงจากภูเขาชาญฤทธิ กำการยิ้มแหยให้ปรากฏ ผมถาม ถึงเหตุแห่งการยิ้มแหย่ว่า 'ท่านพิษถามผมในสำนักพระผู้มี พระภาค.' บัดนี้ ท่านจงบอกเหตุูนั้นเดิม."