พระธรรมปิฎก: การสอนให้สามัคคีกัน : หน้า 78/217

ประโยค- พระธรรมปิฎกถูกฉบับแปล ภาค ๑ หน้า ๑๖ [พระศาสดาตรัสสอนให้สามัคคีกัน] ครั้งนั้น ภิกษุป one เข้าไปฝ่าพระอาธะเจ้า กราบทูลการที่พวกอภิภูผู้วัดร้อนว่า “พระธรรมกถิรี่ รูปนี้ สงฆ์เสื่อเสียแล้ว ด้วยกรรมที่ประกอบด้วยธรรมแท้" และการที่พวกภิภูผู้ปรกิตตามพระธรรมกถิรี่ สงฆ์เสื่อเสียแล้ว ด้วยกรรมซึ่งมีได้ประกอบด้วยธรรมมะ," และการที่พวกอภิภูประพฤติตนตามพระธรรมกถิรี่ ผู้ที่สงฆ์วัดเหล่านั้น แม่ อินพวกภิภูผู้กวัดรามอยู่ ถึงจิณกะตามอ้อมล้อมพระธรรมกถิร นั้น. พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงส่งโอกาสไปว่า "นัยว่าภิภู" ทั้งหลายพร้อมเพรียงกัน" ถึง ๒ ครั้ง ทรงกล่าวว่า "ข้าแต่พระองค์" ผู้ร้ายภิภูทั้งหลายไม่ปรารถนาจะเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน," ครับหน ที่ 3 ทรงกล่าวว่า "ภิญญสุมโมเต็มกันแล้ว ภิกษุสูงสัดแตกกันแล้ว" ดังนี้ จึงเสด็จไปสู่นักของเธอทั้งหลายแล้ว ตรัสไทยในการยกวัดของพวกภิภูวัด และไทยในการไม่เห็นอาบบอของภิญญอันแล้ว ทรงอนุญาตสุมโมธรรมทั้งหลายบ่งสกิเป็นต้น. ในสมเด็จอันที่เมตตารามนั้นเอง แก่เธอทั้งหลายอีกแล้ว ทรงบัญญัติอัตราในโรงฉันว่า "ภิญญู" ทั้งหลาย พึงนั้นในแถวอันสะนะหนึ่ง ๆ ในระหว่่าง ๆ ดังนี้ เป็นต้น แก่เธอทั้งหลาย ผู้เกิดการแตก่าวในสถานทั้งหลาย มีโรงฉันเป็นต้น แล้วทรงสั่งว่า "ถึงเดี๋ยวนี้" ภิกษุทั้งหลาย ก็ยังเกิดการแตกว่ากอยู่" จึงเสด็จไปที่โศภารามั้นแล้ว ตรัสฟังว่า ๑. ลาภิ. ๒. ได้แก่นี้เป็นแถวเว้นช่องว่างให้ภิกษูอื่นแทนร่งได้รูปหนึ่ง ๆ ในระหว่่าง