การบวชเป็นภิกษุ : หน้า 208/243

ประโยค – พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๒– หน้าที่ 206 [เขาบวชเป็นภิกษุ] เขาคิดว่า “พวกเรา ลูกขึ้นแล้ว ครั้นลูกขึ้นแล้ว แม้ทำการงานเมือง ๆ ตลอดคืนและวัน ก็ยังไม่ได้ตรัสรู้ด้วยอร่อยอย่างนี้ได้" ย่อมว่า ภิกษุณี่่อนฉันเมือง ๆ, เราอังค้ออะไรด้วยความเป็นคุโฑสถ์, เราจักเป็นภิกษุ” ดังนี้แล้ว จึงเข้าไปหาภิกษุหลายๆ ขอบรรพชาแล้ว ลำดับนั้น พวกภิกษุกูพูดเขาว่า “เป็นการดี อนุบาล" ให้บรรพชาแล้ว เขาได้ดูสมบัติแล้ว ทำวัตรและปฏิวัติ ซึ่งเป็นอุปกรณ์แก่ภิกษุทั้งปวง. เธอได้รับสรีระอันทุบโดยกลางไป 2-3 วัน เพราะลากและสักการะที่เกิดขึ้นแก่พระพุทธทั้งหลาย. [บูชาว่า สัก ๆ ถึง 6 ครั้ง] แม้นั้น เธอกำว่า "เราจะต้องกะอะไรด้วยการเที่ยวไปเพื่อภิกษลี่ยังชีพ, เราจักเป็นคุโฑสถ์." เธอสึกเข้าเรือนแล้ว. เมื่อกุลบุตร [ทิสสิกใหม่] นั้น ทำงานอยู่ในเรือน โดย 2-3 วันเท่านั้น สรีระก็ชูผอม. แต่บันเทิงว่า "ประโยชน์อะไรของเรา ด้วยทุกครั้งนี้, เราจักเป็นสมณะ" ดังนี้แล้ว ก็กลับมาบวชใหม่. เธอยังไม่ได้นกว mustcredit: การสันขึ้นแล้วสึกอีก แต่เธอได้อุปกรณ์แก่พวกภิกษุในเวลาวช. โดย 2-3 วัน เท่านั้น เธอก็อาจใจเมือ คิดว่า "ประโยชน์อะไรของเราด้วยความเป็นคุโฑสถ์, เราจักบวช" จึงไป