บทเก่าของพระถาปิฎก : หน้า 115/288

ประโยค- พระอถปิฎก- พระธรรมปิฎกชุดแปล ภาค ๑- หน้า 113 พระนามว่านัก ยงมีได้ไปสู่สระกัลอัน ทรงทำบุญตามเป็นต้น กับเจ้าพี่หญิงเหล่านั้นตลอดกาลนาน ได้ทำความปรารถนาไว้ แม้ แทบบทบุญแห่งพระสัมพุทธเจ้า พระนามว่าสว่า “ในอนาคต กาล หมอมั่ง พึงได้พร ฯ” ประการ ในสำนักแห่งพระพุทธเจ้า ผู้เป็นพระอรหันต์แล้ว ตั้งอยู่ในฐานะคงมัzada เป็นยอดแห่งอุบลิกา ผู้วายปัญหา ฯ” กิรเชิงแต่กาลนาน นางท้องเที่ยวอยู่ในทวีโลก และมนุษย์โลก ในอดีภูมิ ได้เกิดเป็นทิดาของบรรฑูรย์เศรษฐี ผู้เป็นบุตรแห่งมนฑกเศรษฐี ได้ทำบุญเป็นอ้อมากในสนามของเรา [สัตว์เกิดแล้วควรทำกุศลให้มาก] พระศาสดา (ครั้นทรงแสดงอดีตนาบจบแล้ว) ตรัสว่า “ภิญทั้งหลาย ธิตของเราย่อมไม่บังเพลง ด้วยประการนี้เแต่ แต่เธอเห็นความสำเร็จ แห่งความปราถนาอันนี้ จึงปลั่ง อุทาน” เมื่อจะทรงแสดงธรรม ตรัสว่า “ภิญทั้งหลาย นาย มาตลากผู้ฉลาด ทำกองดอกไม้ต่าง ๆ ให้เป็นกองแล้ว ย่อมทำ พวงดอกไม้มีประการต่าง ๆ ได้ ฉันใด; จิตของนางวิสาขา ย่อม น้อมไปเพื่อทำกุศล มีประการต่าง ๆ ฉันนั้นเหมือนกัน” ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานว่า : - “นายมาลากร พึงทำพวงดอกไม้มากจาก กองดอกไม้ แม้ฉันใด; มังอสัตว์มุ่งฉันจะพึง ตายเป็นภพ ควรทำกุศลไว้ไหม ฉันนั้น”