การไม่แตกแยกในหมู่ภิกษุ : หน้า 79/217

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐูกโฉบแปล ภาค ๑ - หน้า 77 อย่าเลย ภิกษุทั้งหลาย พวกท่านอย่าได้ทำการแตกแยกกัน ดังนี้ เป็นต้นแล้ว ตรรวว่า "ภิกษ์ทั้งหลาย ขึ้นชื่อว่า การแตกแยก การ ทะเลาะ การแก่งแย่งและการวิวาทนั้น ทำความเจ็บให้แก่ แม้นบรรดาภิกษุฏิกา อาศัยการทะเลาะกัน ยังอาจทำพระสงฆ์ให้ถึง ความสิ้นชีวิต" ดังนี้แล้ว ตรร ลดูกฎชาดกแล้ว ตรรว่า "ภิกษ์ทั้งหลาย ขอพวกท่านพร้อมเพรียงกันเถิด อย่าว่าวกันเลย เพราะว่า แม้นบรร ดาภิกษุทั้งหลาย พากันความวิวาทกัน ได้ถึงความสิ้นชีวิ ต" ดังนี้แล้ว ตรร สวดฎีกาชาดก. [ตรัสสอนเท่าไรก็ไม่อิ่ม] แม้อย่างนี้ พวกภิกษุนี้ก็ไม่เชื่อถ้อยคำ เมื่อภิกษุผู้นี้เป็น ธรรมวาทีใครปราโมทหนึ่งไม่พอใจให้พระตถาคตเจ้านรงลำบาก กราบ ทูลว่า "ขอแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีภาค ผู้เข้าาของแห่ง ธรรมทรงรอ ก่อน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมี ความขวนขวายแน่น หมื่นประองค์ธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในทุถุธรร ม อยู่เถิด; พวกข้าพระองค์จักปราถฏ เพราะการแตกแยกการทะเลาะ การแก่งแย่ง และการวิวาทนั้นน้อย พระผู้มีพระภาคเจ้าสลับลิง ความที่พระเจ้ามีติโลกสาคร ฯ ถูกพระเจ้ชมหมัด ดังเอาราชสมบัติ ปลอมเท็จไม่ให้ใครรู้จัก เสด็จอยู่ (ในเมืองพาราณสี) ถูกจับปลง พระชนม์เสีย และความที่พระเจ้าหม่นทัด และทีมวากรรมเหล่านั้น