ส.ค.ส. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 145 / 3693

ประโยค- วิจัยกิจกรรมปลูก ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้า 134 เพื่อให้วิญญาณเกิดขึ้น ที่แท้มิเป็นธรรมชาติน้อง ที่วิญญาณทั้งหลาย มีจักวิญญาณเป็นอาทิตย์เกิดขึ้นในเพราะความพร้อมเพรียงแห่งจักจงและ รูปเป็นต้นแแน เพราะ

บทความนี้สำรวจแนวคิดเกี่ยวกับจิตวิญญาณและอายตนะภายในและภายนอกของบุคคลที่มีผลต่อตนเอง การปลูกจิตใจมีความสำคัญต่อความสุขและความสบายของชีวิต ในบริบทของการวิจัยกิจกรรมปลูกนี้ จะแสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยง

ประโยค - วิชานธรรมะภาค 3 ตอน 1 - หน้าที่ 173 [ชาติต่างๆ] หากคำถามพึงว่าว่า "กิุเหตุใน ชาติจึงเป็นทุกข์ ?" ดังนี้ไง คำพึงว่าว่า "เพราะความเป็นวัตถุ ( คือเป็นพื้นเป็นตั้ง ) ของทุกข์ เป็นอนาค" จริงอยู่

บทเรียนนี้พูดถึงความหมายและประเภทของทุกข์ตามหลักธรรมในพุทธศาสนา เช่น ทุกข์ในทางกายและใจ โดยจำแนกประเภทต่างๆ ของทุกข์ได้แก่ ทุกข์ทุกข์, วิปัสสนุกทุกข์, สังขารทุกข์ และอื่นๆ ที่สะท้อนถึงสาเหตุและผลกระทบ

ประโยค - วิราปลา ท่านผู้ชำระบอกเสียงอรรถ้าว่า ฉบับสีหลเป็นวิริยะวาย ด ฉลิมพา เป็นพลูปาฏด นาวิจารณดู ของเรากับของสีหลา พอไปกันได้ เพราะอปลาก้ออาสา กีสิทธาถ ในความ จบ จบ หยุด คง ๆ ตัวกัน ส่วนพลูปาด ของฉ

ในบทความนี้มีการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างวิราปลากับสีหลา โดยเน้นการเปรียบเทียบและความเห็นที่ระบุว่าทั้งสองมีความเชื่อมโยงกันอย่างไร ในการมองเห็นและการตีความที่แตกต่างกัน และยังลงความเห็นในเรื่องที่

ประโยค - วิถีมีกรรมเปล่า คด คาถา ๑ - หน้าที่ 239 มันเข้าที่ปลายและจับเอามดจนถึงโคน โดยสาวไปแต่ปลายนั้นแหละ นำไปใช้งานฉินใด พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ฉันนั้น ทรงแสดงปฏิสนธิสมบูรณ์ ตั้งแต่ปลายไปจนถึงต้นว่ “ถึ

เนื้อหานี้กล่าวถึงความสำคัญของธรรมะที่มีปัจจัยคือชาติ พระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงถึงการสะสมและการเข้าใจถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องในชีวิต การดำรงอยู่ของธรรมมะมีความสอดคล้องกับปัจจัยต่าง ๆ เช่น ชาติ และวิศษฏา เร

ดื่มน้ำเย็น ซึ่งมีสร้อยและบรรเทาความเหนื่อยของตนได้ด้วย (ทั้งนี้ก็) เพราะความระเหยในน้ำเย็น จะนั่นแต่ในธรรม (ทั้งสอง) ที่เป็นสีสะในวิถีลูกกัน ในกลางสูตร พระผู้พระภาคเจ้าทรงแสดง (ปฏิญาณบา) เทคนา ยธรรมข

เนื้อหานี้กล่าวถึงการดื่มน้ำเย็นและฤทธิ์ที่ช่วยบรรเทาความเมื่อยล้า พร้อมข้องเกี่ยวกับหลักธรรมของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับสังขาร และความเข้าใจในอวิชชา โดยระบุว่าทุกสิ่งมีเหตุและปัจจัยในการเกิดขึ้นซึ่งสามารถ

ประโยค - วิทยามิกรณ์เปล ภาค ๑ ตอนที่ ๒๔๘ ปกติภิสังขาร (สงสารคือความเพียรพยายาม) จัดเป็นงานที่มา โดยสงสารศัพท์ ในสงสาร ๔ นั้น ธรรมที่มีปัจจัยดังกล่าว ที่กล่าวไว้ใน บาลีทั้งหลาย มีคำว่า "อนิวจา วด สงสา

ในบทความนี้มีการพูดถึงความหมายของสงสารในบริบทของธรรมและการปฏิบัติในไตรภูมิ รวมถึงการสร้างสงสารที่มีคุณค่าและการพัฒนาทางจิตใจ ผ่านการอธิบายแนวความคิดในบาลี นอกจากนี้ยังมีการระบุประเภทต่างๆ ของสงสาร และ

ปัจจัยนั้น ดังนี้ ในบททั้งปวงก็มีนี้ คำว่า “เธอ” เป็นคำชี้ขึ้นที่แสดงมาแล้ว ด้วยคำว่า “นั้น” แสดง ว่า ปัจจุบันธรรมหลายเกิดขึ้นเพราะปัจจัยธรรมมีวิชชาเป็นต้นนั้น เองเป็นเหตุ หาใช่เกิดขึ้นเพราะพระอิทธิบา

เนื้อหาพูดถึงปัจจัยที่ทำให้เกิดธรรม หลายเกิดจากวิชชาและอวิชชา รวมถึงความหมายของคำที่สำคัญในบทเรียนนี้ เช่น คำว่า 'เธอ', 'ทุกขบุญสุด', และ 'สุขโย' ที่เป็นการชี้ให้เห็นถึงสภาพของทุกข์และสุข รวมถึงการวิเ

ประโยค - วิถีธรรมประกอบ 3 ภาค คำตอน 1 - หน้าที่ 257 อธิปจ๋อจา (คือกลุ่มเหตุ) และปฏิวัติสมบูรณ์ (กลุ่มผล) นี้เรียกว่า อวิชชา ดังนี้ ในฐานะแหล่งนั้น ยกเว้นสังฆ์ (คือปัญญาและมรรคน) นี้เป็น โลกุตระเสีย อ

ในบทนี้มีการวิเคราะห์อวิชชา ว่าคือสิ่งที่ปิดบังลักษณะจริงและทำให้ไม่สามารถรู้แจ้งได้ อธิปจ๋อจาและปฏิวัติสมบูรณ์เป็นสองกลุ่มเหตุผลที่เกี่ยวข้อง การไม่รู้ในอธิปจ๋อจาและปฏิวัติสมบูรณ์ถือเป็นอวิชชาที่สำคั

ประโยค- วิญญาณธาตุ และแห่งธรรมทั้งหลายอันสัมปุญกับจักรวัญธาตุ นั้น สังทายตนะ ---- คันธายตนะ ---- สายตนะ ---- โผฏฐัพพายตนะ เป็น ปัจจัยโดยเป็นปัจจัยแป็นแห่งกิจกิรณ์ธาตุ และแห่งธรรมทั้งหลาย อันสัมปุญกับก

เนื้อหานี้กล่าวถึงวิญญาณธาตุและปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ทั้งสังทายตนะ คันธายตนะ และมโนธาตุ ซึ่งมีส่วนสำคัญในการดำเนินชีวิตและการประพฤติตามหลักธรรมในพุทธศาสนา การศึกษาปัจจัยเหล่านี้ช่วยให้เราเข้าใจการ

ประโยค - วิชาธรรมประกอป คำ ตอน ๑ หน้าที่ 288 มีเหตุอันเดียว ซึ่งไม่ถูกต้อง หากปัจจัยอื่น ๆ อีกก็มีไช้ เอกการณ์เทคนิค (คำบาลีที่แสดงเหตุไว้อันเดียว) ว่า "อริชาปจุยา สงขา- สังฆรัชหลายมผมเพราะปัจจัยคือวิ

เนื้อหานี้มีพลิกแง่ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลในวิชาธรรมประกอบ อธิบายถึงความนำเสนอเอกการณ์เทคนิค 'อริชาปจุยา สงขา' ว่ามีบทบาทในการแสดงเหตุให้กับผล โดยยกตัวอย่างผลที่เกิดจากหลายเหตุ และการแสดงประ

ประโยค - วิถีธรรมตรงเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้า ๓๓๓ (ลงไป) เขายิ่งชีพให้เป็นไปในท้องมรรคานั้น ด้วยโภชนะแน่น นี้ สำหรับโภชนสัตว์ทั้งหลาย สุขจักรกฤตอิ่มอิ่มอาหารเป็น สมุฏฐาน ย่อนปรกฏในกาลที่กลิ่นผะที่อยู่

เนื้อหาในบทนี้พูดถึงการที่สัตว์ทั้งหลายมีวิดยาณเป็นปัจจัยของรูปและเสียง ซึ่งธรรมที่กล่าวถึงมีความเกี่ยวข้องกับโภชนะแห่งชีวิตและรูป ๖ อย่างที่เกิดขึ้น โดยอธิบายถึงเงื่อนไขที่ทำให้เกิดเสียงและรูป และบทบ

ประโยค - วิญญาณิมครแปลก ภาค ๓ ตอน ๑ - หน้าที่ 334 พรรณนาข้างหน้า ส่วนว่าในรูปเหล่านั้น กรรมรูป (รูปเกิดแต่กรรม มีกรรมเป็น สมุฏฐาน) นั้นได้ กรรมรูปนั้นแต่งตั้งขึ้นก่อนเพื่อน ในภพ กำเนิด คติ (วิญญาณ) ด

เนื้อหาว่าด้วยการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกรรมรูปและสมุฏฐานในวิญญาณ โดยให้ความสำคัญกับนามและอุปมิ รวมถึงการวินิจฉัยและวิเคราะห์ภาษาศาสตร์ในบริบทของพุทธศาสนา ระบุความสำคัญของปัจจัยต่างๆ ในการเกิดการรับร

ประโยค - วิญญาณมิรมรณเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๑ - หน้าที่ ๓๓๘ [คำถามส่งเขบ] ก็ข้อว่า วิญญาณเป็นปัจจัยแห่งรูปแท้ (มอง) ไม่เห็น ย่อมสำรัจได้โดยอัตตรูปที่ (มอง) เห็น ได้ในโลกนี้ [ขยายความ] ความว่า โดยปัจจัยว่า

บทความนี้สำรวจประเด็นว่าด้วยวิญญาณและความสำคัญต่อรูปและนามในทางอภิธรรม โดยเน้นการเห็นว่าวิญญาณเป็นปัจจัยของการเกิดรูปและนาม รวมถึงการอนุมานถึงสิ่งที่มองไม่เห็นในโลกนี้ วิญญาณจึงถูกต้องเป็นธรรมชาติหลัก

ประโยค - วิถีธรรมศาสตร์ ภาค ๓ ตอน ๑ - หน้า 342 ที่ ๖ คือ มานะตะน อย่างต่ำก็ ๓ อย่างเช่นที่กล่าวใน (ตอน) องุภาพ เหมือนกัน แต่มันเป็นสาย (คือร่วมกัน) มหาคุต ๔ เป็นปัจจัย แห่งมานะ ๕ นอกจากนั้นมักมาคะเ

เนื้อหาในหน้านี้กล่าวถึงมานะตะน และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับวิปนามในปวัฏฏาล โดยเปิดเผยถึงรายละเอียดของอายตนะที่ ๖ ที่อ้างอิงถึงสภาพต่าง ๆ และชนิดของปัจจัยที่มีผลในทางธรรม โดยเฉพาะในปัญญาและปฏิสันถิลา ซึ่

ประโยค - วิทยาธรรมกรเปล่าภ ค ตอนที่ 353 ซึ่งนั่นเหมือนกัน แห่งเวลานี้เป็นกามาภวิบาก อันเป็นไปด้วย อำนาจตาทรามมนิทิต และแม้แห่งเวลานี้เป็นกามาภวิบากอันเป็นไปด้วย อำนาจปฏิสันทิจิตและวัฏฏุกิจิต ส่วนกามา

เนื้อหานี้อธิบายเกี่ยวกับกามาภวิบากซึ่งเป็นการดำเนินไปโดยอำนาจของตาทรามมนิทิต รวมถึงการอธิบายถึงตันหาที่แบ่งได้เป็น 3 ประเภท ตามอาการที่เป็นไป เช่น รูปตันหา, สัททตันหา, และอื่น ๆ โดยมีการเชื่อมโยงกับก

ประโยค - วิทยาภิรมย์เปล ภาค ๓ ตอนที่ ๓๕๗ [แก่นแท คณาหาปัจจยา อุปาทาน] ในบทว่า คณาหาปัจจยา อุปาทาน อุปาทานมี ๔ บัณฑิตพิธิธิอุปาทาน ๔ นั้น โดยอรรถภูภาค (จำแนกความ) โดยสังเขป และโดยผิดธรรมแห่งอุปาทาน แ

อุปาทาน มี ๔ ประเภท คือ กุมาหาปัจจยา, ทิฐุปาทาน, สีพุทธุปาทาน และ อัตตวาทุปาทาน ซึ่งถูกอธิบายเพื่อทำความเข้าใจว่าบุคคลมักมีความรักต่อวัตถุโดยอิงกับกามปุปปาน เพื่อให้เห็นถึงธรรมชาติของอุปาทานและการยึดม

ประโยค - วิสุทธิมรรคเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๓ หน้า ৩ ১৬๓ มีคำเพื่อน ในสงสารอันไม่มีใครรู้เบื้องต้นเบื้องปลาย ดังนี้ ลำดับ ความเกิดขึ้นแห่งกิเลสทั้งหลาย ท่านจึงไม่กล่าวไว้โดยตรง แต่โดย อ้อมพิณกว่าได้ว่า อ

เนื้อหานี้อธิบายลำดับการเกิดขึ้นของอุปาทาน ๕ ชนิด โดยเริ่มจากอัตตามุปปาทานที่เกิดขึ้นก่อน ตามด้วยสีลาพุพุทธานและกามุปปาทาน ที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจในธรรมชาติของชีวิตและการเป็นอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอ

ประโยค- วิสุทธิมรรคแปลก คำ ตอน ๑ หน้า ۳۸۸ กรรมภาพที่ได้ทำมาในชาติที่ล่วงแล้ว คำว่า "ความหลงเป็นวิชชา" คำว่า ความหลงในธรรมเป็น ที่ตั้งแห่งความหลงทั้งหลายทั้งปวงเป็นต้นในตอนนั้นนั่นเอง บุคคลผู้หลง แล้ว

เนื้อหาเกี่ยวกับการทำกรรมและความหลงในธรรม ซึ่งเป็นที่มาของวิชชาและผลกระทบต่างๆ ที่เกิดจากจิตอันเป็นสังขาร มีการอธิบายถึงเขตของความใคร่และกรรมที่เกิดขึ้นในชีวิต การเตรียมความพร้อมในการทำกรรมต่างๆ เช่น

ประโยค - วิถีธรรมรวมเปล่า ๓ (ตอนจบ) - หน้า 15 สิ่งอื่นเป็นสัตว์ีกดี บุคคลดี เทพดี พรหมดี หมาไม่" พระโฉคาวารัน คันกำหนดแยกนามรูปตามสภาพที่เป็นจริงได้อย่างนี้แล้ว เพื่อประโยชน์ที่จะละเสียซึ่งโลกสัมปชัญญ

ในตอนจบของวิถีธรรมรวมเปล่า พระโฉคาวารันได้กล่าวถึงการกำหนดนามรูปตามสภาพจริง การมองสัตว์และบุคคลในแง่ของพระพุทธศาสนา โดยใช้ตัวอย่างจากพระสูตรต่างๆ ที่ชี้ให้เห็นว่าทั้งสองสิ่งเป็นเพียงสมมุติเท่านั้น และ

ประโยค- วิสุทธิธรรรมเปล่า กาด ๓ (ตอนจบ) - หน้าที่ 49 สิ่งพึงยิ่ง เอกโวภาฎ จตุโวภาฎ ปัญญโวภาฎ เป็นสิ่งพึงยิ่ง ปฐมาน...อุตตตานเป็นสิ่งพึงยิ่ง เมตตามโวภาฎ...อุปบาทาโวภาฎ วิญญูเป็นสิ่งพึงยิ่ง อวิชชา...ชรา

ในบทนี้กล่าวถึงความสำคัญขององค์ประกอบต่าง ๆ ที่นำไปสู่การทำสมสมะ โดยเน้นถึงสิ่งพึงยิ่ง เช่น ปัญญาและเมตตา สอดคล้องกับคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า เรื่องธรรมที่ถือว่าเป็นโลคุตธรรมและการเข้าเกณฑ์สมสมะ การ