วิสุทธิธรรมเปล่า กาด ๓ (ตอนจบ) : หน้า 49/329

ประโยค- วิสุทธิธรรรมเปล่า กาด ๓ (ตอนจบ) - หน้าที่ 49 สิ่งพึงยิ่ง เอกโวภาฎ จตุโวภาฎ ปัญญโวภาฎ เป็นสิ่งพึงยิ่ง ปฐมาน...อุตตตานเป็นสิ่งพึงยิ่ง เมตตามโวภาฎ...อุปบาทาโวภาฎ วิญญูเป็นสิ่งพึงยิ่ง อวิชชา...ชรามรณะเป็นสิ่งพึงยิ่ง ดังนี้ สิ่งทั้งปวงที่พึงยิ่งนั้น ชื่อว่าท่านได้สงบไว้ด้วยไปตลอด ปวงในบรรลุสมาธินี้ เพราะพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้อย่าง ผิดดาราในอภิญญาในเทวนิยมดังกล่าวว่ามานี้ แต่ธรรมทั้งใดเป็นโลคุตธรรม มาเนือนิยมเทวที่ ส่งเขาไว้อย่างนั้น ธรรมเหล่านั้นไม่พึงอาในอภิญญา (แห่งสมสมะ) นี้ เพราะไม่เข้า (เกณฑ์) สมสมะ แมธรรมเหล่าใดเข้า (เกณฑ์) สมสมะว่า ในธรรมเหล่านั้น ธรรมทั้งหลายใดแจ้งชัดถึงซึ่งความ กำหนดจับเอาได้อย่างแกะพระโอษฐ์ใด พระโอษฐ์นั้นก็พึงเริ่มทำ สมสมะในธรรมทั้งหลายจนเทอญ [แผนทำสมสมะ] (ต่อไป) นี้ เป็นอารพฤกษาอาจฺนา (การประกอบแบบทำ สมสมะ) ทางชนิด (โดยอุปจารุปขั้นดังกล่าวเป็นนิทานะ) ว่า "รูปทุกอย่าง ลฯ ภิกขุท่านครูทั้งปวงโดยอาการไม่เท่ง เป็น สมสมะหนึ่ง กำหนดโดยอาการเป็นทุกข์ เป็นสมสมะหนึ่ง กำหนด โดยอาการเป็นอนัตตา เป็นสมสมะหนึ่ง" เพียงเท่านี้ ภิกษูนี้บง ว่าได้กำหนด (ต่อ) รูปทั้งปวง ที่เนตรไว้โดยอาไม่อาจจะ ดั่งนี้ว่า