วิถีธรรมรวมเปล่า ๓ (ตอนจบ) : หน้า 15/329

ประโยค - วิถีธรรมรวมเปล่า ๓ (ตอนจบ) - หน้า 15 สิ่งอื่นเป็นสัตว์ีกดี บุคคลดี เทพดี พรหมดี หมาไม่" พระโฉคาวารัน คันกำหนดแยกนามรูปตามสภาพที่เป็นจริงได้อย่างนี้แล้ว เพื่อประโยชน์ที่จะละเสียซึ่งโลกสัมปชัญญะ (ชื่อที่ขาวโลก เรียกกัน) นี่ว่า "สัตว์" ว่า "บุคคล" เพื่อประโยชน์ที่จะก้าวไกล เป็นความลุ่มหลงว่าเป็นสัตว์ เพื่อประโยชน์ที่จะตั้งใจไว้ในสัมโมหภูมิ ให้ดีขึ้นไป ย่อมกำหนดโดยเทียบเคียงความข้อว่า "นี่มันเป็นแต่เพียงนามรูปเท่านั้น สัตว์ไม่มี บุคคลไม่มี นี้ได้ตามพระสูตรหลายสูตร จริงอยู่ (ในวชิรสูตร) พระวชิรภิกษุก็กล่าวว่าด้วยว่า "เหมือนอย่างว่า เพราะมือคลำมะระ (ส่วนต่างๆ ที่ประกอบกันเข้า) เลยว่า "รถ" จึงมีฉันใด ก็เมื่อขึ้นทั้งหลายมีอยู่ ความสมมุติว่า "สัตว์" จึงฉันนั้น" อีกสูตรหนึ่ง พระสำริมุตร กล่าวว่าว่า "คุกรอวโล อากาศอภัย เครื่องไม้ด้วย อาศัยอวลัส (สำหรับมัด) ด้วย อาศัยดินเหนียว (สำหรับฉนฝา) ด้วย อาศัยหนา (สำหรับมุง) ด้วย ล้ออยู่ ย่อมได้ชื่อว่า "เรือ" เท่านั้นเอง ฉันนั้นฉันและ" พระวชิรภิกษุกล่าวไว้อีกอตหนึ่งว่า "ความจริง ทุกข์นั้นเองเกิด ฯ ทุกข์นั้นเองตั้งอยู่และเสมไป นอกจากทุกข์ทำให้สิ่งอื่นเกิดไม่ นอกจากทุกขาใช้สิ่งอื่นดับไม่"