วิถีธรรมตรงเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑ : หน้า 334/405

ประโยค - วิถีธรรมตรงเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้า ๓๓๓ (ลงไป) เขายิ่งชีพให้เป็นไปในท้องมรรคานั้น ด้วยโภชนะแน่น นี้ สำหรับโภชนสัตว์ทั้งหลาย สุขจักรกฤตอิ่มอิ่มอาหารเป็น สมุฏฐาน ย่อนปรกฏในกาลที่กลิ่นผะที่อยู่ในปากของตนลงไปเป็น ครั้งแรก เพราะฉะนั้น โดยรวมกันเข้า ธรรม ๔๕ คือ รูป ๖ อย่าง ได้แก่รูป ๒๒ ด้วยอำนาจแห่งสุขจิตธรรมหรืออาหารเป็นสมุฏฐาน (๔) และแหม่มรูป ๒ อย่างสูง อันมีคุณะอธิเป็นสมุฏฐาน (๑๔) และ รูป ๓๐ อย่างที่มีกรรมเป็นสมุฏฐาน อันเกิดขึ้น ๓ วะระในขณะจิต หนึ่ง ๆ ซึ่งกล่าวมาก่อนแล้ว กับอรูปขันธ์ (รวมเป็น ๕๕) หรือว่า เหตุที่เสียงเป็นไม่แน่นอน เพราะปรกฏในตอนรวาเท่านั้น เหตุนัน ก็เสียงทั้งหมด ๒ อย่าง (คือ นี้เป็นอสูตกฌานและอิจฉาสุขฐาน) นั้น ออกเสีย ธรรมจำนวนนี้ก็เป็น ๔๗ บัณฑิตพิสูจน์ว่าร่างอำนามรูป อันมีเพราะปัจจัยคือวิญญาณแห่งสัตว์ทั้งปวงตามที่มันเป็นฯ ด้วยว่าเมื่อ สัตว์ทั้งปวงนั้น แม้หลังไป แม้มามา แม้กินอยู่ แม้คืบอยู่ ธรรม อันมีวิญญาณเป็นปัจจัยเหล่านั้น ก็จะเป็นไปทั้งกลางวันและกลางคืน ก็แลความที่ธรรมหล่านี้มีวิญญาณเป็นปัจจุบันนี้ จะแก่เจ้าทั้งหลายจัก ………………………………………………………………………………………… ๑. อติ ที่ สุขจรรุณดู เห็นว่าเป็นเหตุ ได้ความดีกว่า ๒. นาวกรณี ก็คืออาทนวะนะเอง แยกเป็นอุตสมุฏฐาน ๑ เป็นจิตสมุฏฐาน ๑ จึง เป็น ๒ และที่ว่างอย่างสูงนั้น หมายความว่ามอย่างต่ำ (คืออย่างว่า ๆ ไป) รูปก็ เท่านั้น แต่ถึงกรามเสียงได้ เพิ่มขึ้นเป็น ๕ จึงว่าอย่างสูง ๓. ปฐะพิมพิไว้เป็น ยกสญาณัง นั้นลาดเคลื่อน ที่ถูกเป็น สมุฏฐาน ๔. ปฐะพิมพิไว้เป็น สุตตัญ นั้นลาดเคลื่อน ที่ถูกเป็น สุตตัญ