สมะ-วิปัสสนา : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 4 / 8

10.4 ประเภทของ “ภาวนา” ภาวนา มี 2 อย่าง คือ 1. สมถภาวนา 2. วิปัสสนาภาวนา 10.4.1 สมถภาวนา สมถภาวนา คือ การฝึกฝนอบรมจิตให้สงบหยุดนิ่งเป็นอารมณ์เดียว ทำให้กิเลสนิวรณ์สงบลง มีอรรถาธิบายแสดงไว้ว่า ชื่อว่า

ภาวนาแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ สมถภาวนา ซึ่งเป็นการฝึกจิตให้สงบและอยู่ในอารมณ์เดียว และวิปัสสนาภาวนา ที่ช่วยให้เกิดการเห็นอันลึกซึ้งต่อธรรมชาติของสรรพสิ่ง โดยสมถภาวนา แบ่งออกเป็น 3 ระดับ คือ บริกรรมภาว

11.2 อานิสงส์ของการเจริญภาวนา การฝึกใจให้เกิดสมาธิ โดยทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายในกลางกายนี้ มีอานิสงส์ที่สำคัญ 5 ประการ คือ 1. ได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง 2. ได้ฌานสมาบัติ 3. ได้วิปัสสนา 4. ได้นิโรธสมาบั

การฝึกใจให้สงบภายในกลางกายมีอานิสงส์สำคัญ 5 ประการ ได้แก่ ความสุขที่แท้จริง, ฌานสมาบัติ, วิปัสสนา, นิโรธสมาบัติ และอายตนนิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแสดงให้เห็นว่า ความสุขคือการเข้าถึงความสงบ สมาธิช่วยให

3) สามัญญผลเบื้องสูง สามัญญผลเบื้องสูงเป็นผลขั้นสูงสุดของการบวชในพระพุทธศาสนาคือการได้เข้าถึงพระ รัตนตรัยในตัว และได้บรรลุวิชชา 8 อันเป็นคุณวิเศษต่าง ๆ ได้แก่ วิปัสสนาญาณคือญาณที่ใช้ในการเจริญ วิปัสสน

สามัญญผลเบื้องสูงคือผลอันสูงสุดของการบวชในพระพุทธศาสนา ที่สามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวและบรรลุวิชชา 8 ซึ่งรวมถึงวิปัสสนาญาณและเจโตปริยญาณ การฝึกตนของพระสงฆ์จะต้องผ่าน 6 ขั้นตอนตามหลักในคุณกโมคคัลลานส

กลายสภาวะเป็นโคตรภูบุคคล ใจของกายธรรมนั้นประกอบด้วย ดวงเห็น จำ คิด รู้ ซ้อนๆ กันอยู่เช่นเดียว กับกายมนุษย์ แต่ทว่าใจของกายธรรมนั้น สามารถขยายแผ่เป็นวงกว้างออกไปโดยมีเส้นผ่าศูนย์เท่ากับหน้า ตักของกายธร

บทนี้กล่าวถึงการศึกษาและการเข้าถึงการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยเริ่มจากการเข้าใจการทำงานของใจในกายธรรม และกระบวนการวิปัสสนาที่นำไปสู่การบรรลุถึงภาวะที่เป็นเย็น นอกจากนี้ยังสรุปสาระสำคัญจากบทที่ 1-7 ท

นึกให้กระแสแห่งความเมตตาของเรา ความปรารถนาดีของเรา เป็นแสงสว่างออกจากร่างกายเรา ออก จากใจของเราประหนึ่งว่าตัวเรา กายเรา ใจเรา เป็นศูนย์กลางของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น เราแผ่ออกไปเป็นแสงสว

บทความนี้เกี่ยวกับการฝึกฝนความเมตตาโดยการนึกถึงพลังที่แผ่จากกลางกาย เพื่อสร้างแสงสว่างแห่งความบริสุทธิ์ที่ขยายออกไปให้ทั่วสรรพสัตว์ โดยมีการเปรียบเทียบถึงความรู้สึกของแสงสว่างที่มีความชุ่มชื้น มีเป้าห

ในการแผ่เมตตา เช่นนี้ก็เรียกว่า ภาวนา นอกจากนี้ คำว่า ภาวนา ยังเป็นการคิดในลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งเพื่ออบรมคุณธรรมบางอย่าง ให้มีในตน เช่น เมื่อเจริญเมตตาภาวนา บุคคลจะไม่คิดถึงเฉพาะมิตรภาพเท่านั้น แต่จะต

การภาวนาในพระพุทธศาสนาเป็นการสะสมคุณธรรมไว้ในตนเพื่อบรรลุนิพพาน และยังช่วยให้มีความเป็นมิตรต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย การภาวนาแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลักคือ สมถกัมมัฏฐาน ที่เน้นการทำให้จิตสงบ และวิปัสสนากัมมัฏ

2) ทิพพโสตญาณ คือ มีหูทิพย์ สามารถได้ยินเสียงที่เบาหรืออยู่ห่างไกลได้ โดยที่คนปกติ ไม่สามารถได้ยิน 3) เจโตปริยญาณ หรือปรจิตตวิชานนญาณ คือ สามารถรู้จิตใจของผู้อื่นว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ 4) ปุพเพนิวาสาน

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับทิพพญาณที่ช่วยในการรับรู้สภาวะต่าง ๆ เช่น ทิพพโสตญาณ ที่ทำให้ได้ยินสิ่งที่คนทั่วไปไม่ได้ยิน, เจโตปริยญาณ ที่รู้ความคิดของผู้อื่น, และปุพเพนิวาสานุสติญาณ ที่ระลึกชาติได้ นอกจากน

จุดมุ่งหมายสูงสุดของการเจริญวิปัสสนากัมมัฏฐาน คือ การหลุดพ้นจากทุกข์ ถึงความเป็น พระอรหันต์และบรรลุมรรคผลนิพพาน 2.3 ความสัมพันธ์ของสมถะและวิปัสสนากัมมัฏฐาน 2.3.1 สมถะและวิปัสสนาเป็นหลักปฏิบัติเพื่อการ

บทความนี้นำเสนอถึงจุดมุ่งหมายของการเจริญวิปัสสนากัมมัฏฐานที่มุ่งมั่นสู่การหลุดพ้นจากทุกข์ เพื่อการบรรลุนิพพานและพระอรหันต์ โดยมีการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างสมถะและวิปัสสนาที่ต้องทำควบคู่กันเพื่อการรู้

ไม่ยึดติดในสิ่งทั้งหลาย จึงเกิดการปล่อยวางอารมณ์ภายนอกที่ยึดติด และจิตจึงค่อยสงบนิ่ง ตั้งมั่น และ เกิดเป็นสมาธิ การพิจารณาอย่างนั้นท่านยังไม่เรียกว่า วิปัสสนา แต่อาจเรียกได้ว่า วิปัสสนึก ดังในพระ ธรรม

การเจริญวิปัสสนาเริ่มจากการปล่อยวางอารมณ์ที่ยึดติด เมื่อจิตสงบย่อมทำให้เกิดสมาธิและวิปัสสนาอย่างแจ่มแจ้ง ผู้ฝึกสมาธิต้องมีปัญญาและการพิจารณาตามคำสอนที่ศึกษา หากไม่มีสมาธิย่อมไม่สามารถบรรลุวิปัสสนาได้

เนื้อหาบทที่ 3 สมถะและวิปัสสนาตามหลักคำสอนของพระมงคลเทพมุนี 3.1 สมถกัมมัฏฐาน 3.1.1 ความหมายของสมถะ 3.1.2 วิธีปฏิบัติสมถกัมมัฏฐาน 3.1.3 ผลของสมถะ 3.1.4 ระดับของสมถะ 3.1.5 การศึกษาสมถะ 3.2 วิปัสสนา 3.2.

บทที่ 3 นี้จะกล่าวถึงสมถะและวิปัสสนาตามหลักคำสอนของพระมงคลเทพมุนี โดยเริ่มจากการอธิบายความหมายของสมถะ วิธีปฏิบัติและผลของสมถะ รวมถึงระดับและการศึกษาสมถะ ต่อมาเป็นการวิเคราะห์วิปัสสนา ทั้งความหมาย วิธี

พระอรหัต เมื่อจิตของเราเข้าถึงขั้นใด ก็อาศัยศึกษาจากภูมิจิตชั้นนั้นๆ ท่านใช้คำว่า เอากายนั้นๆ เป็นแบบ เข้าถึงกายธรรมยึดกายธรรมเป็นแบบ รูปเหมือนกับพระปฏิมากร ที่เขาปั้นไว้ในโบสถ์วิหาร การเปรียญ เขาทำแบ

บทนี้นำเสนอการเข้าถึงกายธรรมในระดับต่าง ๆ ตั้งแต่พระโสดาไปจนถึงพระอรหัต อีกทั้งยังพูดถึงความสำคัญของวิปัสสนาในการปฏิบัติ ตามคำสอนของพระมงคลเทพมุนี ที่ชี้ให้เห็นว่าการเข้าถึงพระอรหัตคือจุดหมายสูงสุดที่

9. กายธรรมโคตรภู 10. กายธรรมโคตรภูละเอียด 11. กายพระโสดา 12. กายพระโสดาละเอียด 13. กายพระสกทาคา 14. กายพระสกทาคาละเอียด 15. กายพระอนาคามี 16. กายพระอนาคามีละเอียด 17. กายพระอรหัต 18. กายพระอรหัตละเอีย

บทความนี้อธิบายความแตกต่างของการเห็นในกายต่างๆ โดยเน้นไปที่การเห็นในระดับภูมิสมถะและวิปัสสนา ซึ่งการเห็นในระดับวิปัสสนานั้นจะมีความแจ่มแจ้งมากกว่า และสามารถกำจัดกิเลสได้ การเห็นในระดับมนุษย์ไม่ได้ทำให

ดังนั้นให้เพียงวางใจนิ่ง ๆ ต่อไปที่ศูนย์กลางกาย จนใจรวมหยุดนิ่งถูกส่วนตกศูนย์ เข้าถึง ดวงปฐมมรรค จากนั้นจึงดำเนินใจเข้ากลางของกลาง ผ่านเข้าไปตามลำดับจนเข้าถึง พระธรรมกาย จึงใช้ญาณของพระธรรมกายพิจารณาม

การเจริญจตุธาตุววัตถานมีอานิสงส์ 8 ประการ เช่น สุญญติ อวคาห และสตฺตสญฺญ์ ที่ช่วยให้ละความเห็นว่าเป็นสัตว์ การมีจิตใจที่มั่นคง ลดความหวาดกลัวต่างๆ ได้ อิฏฐานิฏเฐสุ อุคฆาฏนิคฆาฏิ ที่ทำให้มีปัญญากว้างขวา

บทที่ 1 ความรู้เบื้องต้น เกี่ยวกับวิปัสสนา บ ท ที่ 1 ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับ วิปัสสนา DOU 1

แนวคิด 1. การปฏิบัติสมถะ คือ การทำให้ใจหยุด โดยทำให้เห็นจำคิด รู้มารวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ที่ศูนย์กลางกาย จนกระทั่งถูกส่วนใจก็ตกศูนย์เข้าถึงดวงธรรมภายใน และเข้าถึงกายต่าง ๆ ตามลำดับจนเข้าถึงพระธรรมกาย แ

การปฏิบัติสมถะคือการทำให้ใจหยุดและรวมเป็นหนึ่งเดียวที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งนำไปสู่การเข้าถึงดวงธรรมและพระธรรมกาย การเจริญวิปัสสนาเกี่ยวกับการพิจารณาไตรลักษณ์ของสังขาร มีภูมิวิปัสสนาหกประการ เช่น ขันธ์ 5 แ

พอหยาบเข้าไปแล้ว เข้าไปตามลม ไปสุดลมหายใจที่ฐานที่ 7 มันก็จะไปขยายส่วนใน เห็น จำ คิด รู้ ไปดึงดูดเอากิเลสภายใน ความโลภ ความโกรธ ความหลง คลุกเคล้ากัน แล้วก็ ขยายไปสู่ระบบประสาทกล้ามเนื้อ จากจิตใจสู่ระบ

บทความนี้กล่าวถึงการเชื่อมโยงระหว่างใจและลมหายใจ โดยมีการระบุถึงความสำคัญของการทำใจหยุดให้เป็นจุดเดียวกันตามที่พระมงคลเทพมุนีได้สอน วิธีนี้จะช่วยให้สามารถควบคุมอารมณ์ต่างๆ เช่น ความโลภ ความโกรธ และควา

3. ธาตุ 18 คือ สิ่งที่ทรงไว้ซึ่งสภาพของตน มี 18 4. อินทรีย์ 22 คือ ความเป็นใหญ่ มี 22 5. อริยสัจ 4 คือ ความจริงอันประเสริฐ มี 4 6. ปฏิจจสมุปปาท 12 คือ ความประชุมพร้อมด้วยเหตุผล มี 12 ถ้ากล่าวโดยย่อภูม

เนื้อหาดังกล่าวอธิบายหลักวิปัสสนาและการแยกแยะรูปนามในชีวิต เพื่อเห็นความเป็นจริงและการเข้าใจผิดที่เกิดจากการมองเห็นไม่ตรงตามความเป็นจริง การบรรลุวิปัสสนาญาณและการมองเห็นไตรลักษณ์ขอรูปนามและการแบ่งแยกช

2. ตามความจริงในระดับปรมัตถสัจจะ ซึ่งสามารถตอบได้เป็น 2 ระดับ คือ ระดับที่หนึ่ง ยังตอบในฐานะ “มีตัวเรา” ระดับที่สอง สอง ในฐานะ “ไม่มีแม้แต่ตัวเรา” ระดับที่หนึ่ง เมื่อยังคิดยึดถือว่ามีตัวเรา ในระดับนี้

บทความนี้สำรวจความหมายของตัวตนในระดับปรมัตถสัจจะ ที่แสดงถึงการตอบสนองในสองระดับ คือตัวตนที่มีซึ่งหมายถึงการเกิดและตายที่ไม่มีที่สิ้นสุด โดยขึ้นอยู่กับกรรมที่สะสม และระดับที่ไม่มีตัวตนที่ชี้ให้เห็นว่าต

3.3 ประเภทของกรรม ดังนี้' ในที่นี้จะได้อธิบายรายละเอียดแห่งกรรม ซึ่งจัดแบ่งเป็นประเภทต่างๆ 3.3.1 ลักษณะการจัดประเภทของกรรม พระพุทธโฆษาจารย์ ได้จัดโครงสร้างภาพรวมของกรรม โดยจำแนกกรรมเป็น 3 ประเภท ประเภ

การจัดประเภทกรรมในพุทธศาสนาแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก ได้แก่ กรรมที่ให้ผลตามความหนักเบาและกาล โดยมีกระบวนการลักษณะต่างๆ ที่เกี่ยวข้องในแต่ละประเภท ซึ่งพระพุทธโฆษาจารย์ได้อธิบายกรณีคลาสสิฟายด์กรรมกับอานุ

จากปฏิจจสมุปบาทที่ได้กล่าวมานี้ จะเห็นได้ว่า ต้นตอแห่งความทุกข์ (ทุกขสมุทัย) อยู่ ที่ความไม่รู้แจ้งเห็นจริง (อวิชชา) นั่นเองเพราะความไม่รู้แจ้งเห็นจริงนี้ได้ก่อให้เกิดความเข้าใจผิด และความหลงผิดด้วยปร

บทเรียนนี้นำเสนอการวิเคราะห์ปฏิจจสมุปบาทซึ่งเป็นต้นตอแห่งความทุกข์ โดยชี้ให้เห็นว่าอวิชชาเป็นความไม่รู้แจ้งเห็นจริงที่ก่อให้เกิดความเข้าใจผิด นอกจากนี้ยังเร่งให้ผู้เรียนรู้จักการทำลายอวิชชาเพื่อเข้าถึ