การสร้างบุญเพื่ออนาคต : หน้า 53/100

บุญใหม่ของเราในวันนี้ จะเป็นบุญเก่าของเราในวันพรุ่งนี้ บุญใหม่ของ เราปีนี้ จะเป็นบุญเก่าของเราในปีหน้า และบุญใหม่ของเราในชาตินี้ จะเป็น บุญเก่าของเราในภพชาติเบื้องหน้าต่อไป พูดง่ายๆ คือ “มีโอกาสเมื่อไร ต้อง รีบสั่งสมเสบียงบุญเมื่อนั้น” นี่คือ..ลักษณะการดำเนินชีวิตของ “ผู้ไม่ประมาท” ©). คือ บุญในอดีตที่เราทำมาดีแล้ว บุญในงบแรกนี้ แบ่งออกเป็น ๒ ประเภทย่อย บุญในอดีตช่วงไกล ได้แก่ บุญที่เราได้ทำมา ดีแล้ว นับด้วยร้อยชาติ พันชาติ หมื่นชาติแสนชาติ จนกระทั่งถึงวันที่เราเข้าสู่ครรภ์มารดา บุญในอดีตช่วงใกล้ ได้แก่ บุญที่เราทำดีแล้ว ตั้งแต่วันคลอดออกจากครรภ์มารดา จนถึงเมื่อวานนี้ ถือเป็นบุญในอดีตทั้งหมด ๒. บุญในปัจจุบันที่เรากำลังทำอยู่ เนื่องจากเราไม่รู้ว่า เรามีบุญในอดีตอยู่เท่าไร และบุญจะหมดลงวันใด เพราะฉะนั้น สิ่งที่เรา ทำได้ในขณะนี้คือ “การเร่งสร้างบุญ” โดยถือหลัก ง่ายๆ สั้นๆ ว่า บุญใหม่ของเราในวันนี้ จะเป็นบุญเก่าของเรา ในวันพรุ่งนี้ ปีหน้า บุญใหม่ของเราปีนี้ จะเป็นบุญเก่าของเราใน และบุญใหม่ของเราในชาตินี้ จะเป็นบุญเก่า ของเราในภพชาติเบื้องหน้าต่อไป พูดง่ายๆ คือ “มีโอกาสเมื่อไร ต้องรีบสั่งสม เสบียงบุญเมื่อนั้น” นี่คือลักษณะการดำเนินชีวิตของ “ผู้ไม่ประมาท” ตรวจสอบบัญชีบุญ พวกเราเข้าวัดปฏิบัติธรรมกันมาเป็นระยะเวลา พอสมควร ได้ศึกษาธรรมะกันมาไม่น้อย แต่ยังมี รายละเอียดเกี่ยวกับวิธีสร้างบุญที่หลวงพ่ออยาก เพิ่มเติมให้ทราบ แล้วพวกเราจะได้รู้ว่าบุญที่เราทำ แล้ว แต่นึกไม่ถึงยังมีอีกมาก จะได้นำความรู้นี้ไป ปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เพื่อสั่งสมบุญให้ครบถ้วน บริบูรณ์ทุกด้านและทำให้บุญของเราเพิ่มขึ้นอีกทับทวี ในคำสอนของพระพุทธศาสนามีวิธีสร้างบุญอยู่ วิธีหลัก ๆ เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ ๓ ซึ่งได้แก่ ๑. ทานมัย คือ บุญที่สำเร็จด้วยการให้ทาน ๒. สีลมัย คือ บุญที่สำเร็จด้วยการรักษาศีล ๓. ภาวนามัย คือ บุญที่สำเร็จด้วยการเจริญ ล ภาวนา ଗୀ บุญทั้ง ๓ งบนี้ จะเป็นบุญงบใหม่ที่เกิดขึ้น ในปัจจุบัน เพื่อใช้สำหรับหล่อเลี้ยงใจของเราต่อไป บุญงบที่ ๑ บุญสำเร็จด้วยการให้ทาน มี ๔ ประเภท คือ ๔ ๑.๑ ) อามิสทาน คือ การให้ทานที่เป็นวัตถุ สิ่งของ เช่น ให้ข้าว ให้น้ำ ให้เสื้อผ้า ให้ที่อยู่อาศัย เป็นต้น ๑.๒ ) อภัยทาน คือ การปล่อยวางความผูก โกรธให้หมดไปจากใจ ตรงนี้ต้องระวัง บางท่านอาจเข้าใจผิดว่า การ ให้อภัยทาน คือ การปล่อยโคปล่อยกระบือ หรือการ ให้ชีวิตสัตว์เป็นทานเท่านั้น แต่ความจริงแล้ว ยังมี การให้อภัยทานในระดับที่ลึกไปกว่านี้อีก นั่นคือ การ เลิกคิดพยาบาทต่อกัน วันใดที่เราโกรธใคร ต้องฝึกปล่อยวางให้หมด