วารสารอยู่ในบุญ : หน้า 98/100

อยู่ใน outs um ที่ปรึกษา พระมหาสมบุญ สมมาปุญโญ พระมหา ดร.สมชาย ฐานวุฑโฒ พระวิษณุ ปญฺญาทีโป พระอารักษ์ ญาณารกไข พระสมุห์อำนวยศักดิ์ มุนิสกฺโก บรรณาธิการบริหาร พระสมบัติ รกฺขิตจิตโต กองบรรณาธิการ พระดร.สมศักดิ์ จนฺทสีโล, พระวิชิต ผาสุกวาโส, พระตรีเทพ ชินจุกุโร, พระสนิทวงศ์ วุฑฒิโส, พระกล้าณรงค์ ญาณวีโร, พระธีระ นาถธมฺโม, พระมหาจตุรงค์ จตฺตมโล, พระมหาเอก จนฺทูปโม พระธนรินทร์ สิริธโร, พระวีรพงษ์ สงขวํโส, พระทรงวุฒิ ชยวุฑโฒ, ผศ.สุชีพ พะหูชนม์, ผศ.สุภาศิริ พะหูชนม์, วรวรรณ ถนอมพงษ์, วันชัย ภัทรโกมล, วินิช พันธุ์วิริยรัตน์, สุธิดา จินดากิจนุกูล, รัดเกล้า ลิ่วเฉลิมวงศ์, น้ำผึ้ง พุ่มมาลี, ระพีพรรณ ใจภักดี, บริบูรณ์ โนรีเวช, วริศรา เพชรวิภูษิต, กนกพร เทศนา, สุลัดดา เมธีวรางกูร, บุษบา ธาราสมบัติ บรรณาธิการสารสนเทศ รักชนก ชนะพล, ภัทรพร ศิลปาจารย์, อภิรดี ตันติวาณิชยสุข ฝ่ายภาพ ศูนย์ภาพนิ่งและบรรณาธิการภาพ ฝ่ายศิลปกรรม อพงศ์ ลีลพนัง, กองพุทธศิลป์ วัลลภ นิลถนอม, ชัยชนะ กิตติโสภาพันธุ์, ภัทรา ศรีวสุธา, ปัณณภัสร์ ใต้ธงชัย, ศุภวิชญ์ เหล่าเลิศพงษ์, ชนกมณฐ์ รักษาเกียรติ สุพัตรา ปัญญาแสง, พีระ แสงงาม ฝ่ายโฆษณา ปราณี ชัยผดุง ๐๘-๖๗๗๑ - ๒๒๖๘ ฝ่ายสมาชิก อรุณี พลกลาง ๐๘-๑๓๐๖-๕๓๙๓ ผ่องศรี ทานาแซง ๐๘-๖๙๘๐-๐๙๗๒ โรงพิมพ์ บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๗๗) จำกัด วารสาร “อยู่ในบุญ” เป็นวารสารเพื่อการเผยแผ่ธรรมะ ในพระพุทธศาสนาเป็นรายเดือน มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ ๑.เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจใน ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเกิดกำลังใจในการปฏิบัติธรรม เพื่อเข้า ถึงธรรมะภายใน ๒.เพื่อปลูกฝังคุณธรรมแก่ประชาชนทุก เพศ ทุกวัย ทุกอาชีพและทุกระดับการฝึกษา ต.เพื่อถ่ายทอดความรู้ในพระพุทธ ศาสนา ให้ง่ายแก่การนำไปใช้ให้เป็น ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน ๔.เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนให้คนใน สังคมเป็นคนดีที่โลกต้องการ ๕.เพื่อเป็นสื่อกลางในการสืบทอดอายุ พระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งแก่ชาวโลกสืบไป คนมีวาสนา.. เป็นอย่างไร การปฏิบัติธรรมเป็นทางเดียวที่จะทำให้มนุษย์พบ เพราะ ความสุขและที่พึ่งที่แท้จริงของชีวิต อีกทั้งยังเป็นวิธีการที่ ประหยัดสุด เพราะไม่ต้องเสียเงินเสียทองอะไรเลย เพียง แต่ต้องทำอย่างต่อเนื่องเป็นประจำสม่ำเสมอ ความสม่ำเสมอจะทำให้สมาธิรุดหน้าได้เร็ว หยุดนิ่งสนิท เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับสภาวธรรมภายในได้ง่าย และเราก็ จะมีสุขเพิ่มขึ้นในทุกวันทุกคืน สุขตลอดเส้นทาง กระทั่งถึง วันตาย และหลังจากตายแล้ว ก็จะมีความสุขเพิ่มขึ้นด้วย กายใหม่ ความเป็นอยู่ใหม่ที่ประณีตกว่าเดิม ซึ่งเป็นชีวิตใน อุดมคติที่ชาวโลกไม่รู้กัน แต่น่าเสียดาย...ที่บางคนได้มารู้และเข้าใจเรื่องราว เหล่านี้แล้ว แต่ปฏิบัติธรรมแบบทำๆ หยุดๆ ปฏิบัติอย่าง ไม่ต่อเนื่อง อีกทั้งยังตัดพ้อต่อว่าตัวเองอีกว่า “เราบุญน้อย ทำให้เข้าไม่ถึงสักที...” ซึ่งจริงๆ แล้วบุญไม่น้อย แต่เรา นั่งน้อย หรือนานๆ นั่งที เพราะการที่ได้มารู้เรื่องราวเหล่านี้ ถือว่าเป็นผู้มีบุญมาก แต่มีบุญแล้วจะมีวาสนาหรือไม่ ก็ขึ้น อยู่กับว่าได้เอามาปฏิบัติจนเกิดผลเป็นปฏิเวธหรือไม่ ดังนั้น มีบุญแล้วต้องมีวาสนาด้วย ถึงเวลาแล้วที่เราควรหันกลับมา พิจารณาตัวเองว่า วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่ ทำมาหากินอย่างเดียวหรือเปล่า ทั้งๆ ที่ได้มารู้แล้วว่า เป้าหมายชีวิตของเราคืออะไร เราต้องให้ความสำคัญกับ อะไรก่อน เพราะการเข้าถึงพระรัตนตรัยไม่มีใครทำแทนเราได้ เราต้องทําเอง ดังนั้นเรามีบุญแล้ว ก็ต้องมีวาสนาด้วย