การทำบุญและความอัศจรรย์ของชีวิต : หน้า 66/100

ขายหมด ต่อมามีกัลยาณมิตรมาชวนเราอีกว่า ให้ทำบุญ ในวันธรรมชัยสิ เพราะเป็นวันแห่งชัยชนะ เป็นวันแรง แต่ตอนนั้นเงินยังขาดอีก ๔ แสน เราจึงปรึกษากัน ว่า จะเอาเงินค้างจ่ายค่าผ้าที่มีอยู่ ๔ แสนพอดีนี่แหละ ไปทำบุญก่อน เพราะอยากให้ชาติหน้ามีสมบัติมารอ ไม่ใช่เรามารอสมบัติเหมือนชาตินี้ เราจึงตัดใจว่า เออ...เอาเงินก้อนนี้แหละ หมดก็หมด พอตัดใจอย่างนี้ ปั๊บ มันแปลกมากๆ อยู่ๆ เจ้าหนี้ผ้าเขาโทรมาบอก ว่า ให้เลื่อนมาจ่ายค่าผ้าเขาวันศุกร์ เพราะตอนนี้ เขาต้องไปเมืองนอก ตอนนั้น...เราดีใจกันสุดๆ ยัง หันมามองหน้ากัน อย่างงงๆ ว่า นี่ขนาดเราแค่ตัดใจ ยังไม่ทันถวาย ยังอัศจรรย์ขนาดนี้ จากนั้นเราก็รีบ รวบรวมเงินทั้งหมดมาถวายในวันธรรมชัยได้ครบ เราทั้งคู่ถวายปัจจัยทำบุญกันทั้งน้ำตา เพราะเราปีติ กันจนพูดไม่ออก ไม่มีคำบรรยายใดๆ ที่ดีที่สุดที่ จะมาอธิบายความรู้สึกของเราตอนนั้นได้ เพราะลอง คิดดูเถอะ ยาจกที่ยังมองไม่เห็นอนาคตอย่างเรา ชีวิต ที่ไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะมีเงินล้านทำบุญ ชีวิตที่เคย ไม่มีอะไรจะกิน แต่ตอนนี้มีเงินทำบุญเป็นล้าน และ เมื่อถวายเสร็จ กลับไปภายใน ๓ วันนั้นเอง เรา สามารถขายจนมีเงินอัศจรรย์มาจ่ายหนี้ค่าผ้าได้ทัน ๔ แสน ตรงนี้สร้างความประหลาดใจให้กับเรามากๆ หากไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่เชื่อ ตอนที่ทำบุญ เราไม่กล้าประกาศให้ใครรู้ เรา ทำแบบหลบๆ แอบๆ กลัวคนเขาจะนินทาว่าไม่มี จะกินแล้วยังทำ คนเรามันนานาจิตตัง เราไม่รู้ว่าใคร จะคิดอย่างไร แต่หากถามว่าทำไมเราถึงกล้าทำ ทั้งๆ ที่เรายังเป็นแผงลอยที่ไม่มีความมั่นคง ยังต้องเร่ร่อน อย่างไม่รู้อนาคตแบบนี้ เราขายดีจนน่าตกใจ หลังจากที่ตั้งใจเป็นประธานกฐินสร้างมหารัตนวิหารคด 100