ความทุกข์ใจของน้องเล็กและครอบครัว : หน้า 26/82

ผมรู้ว่านี่คือน้องเล็กคือ น้ำเสียง และแววตาที่แสดงความดีใจที่เห็น ผม เมื่อผมรู้ว่าเป็นน้องเล็ก ผมแทบร้องไห้ พูดอะไรไม่ออก เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ “ทำไมหนูเป็นอย่างนี้ละ” พูดออกมา ด้วยเสียงตะกุกตะกัก “เล็กก็ไม่รู้” น้องเล็กตอบมาด้วยเสียงเศร้า เมื่อทุกคนพร้อมหน้า ผมรู้สึกได้ถึงสภาพความทุกข์ใจในแววตาของ ทุกคน โดยเฉพาะคุณพ่อ ในครั้งนั้นร่างกายน้องเล็กยังแข็งแรง ทุกคนจึงพอมีหวังอยู่ ว่า ถ้าโรคหาย น้องเล็กคงจะกลับมามีหน้าตาเหมือนเดิม เมื่อผมกลับญี่ปุ่น ก็โทรถามอาการเป็นระยะๆ ได้ข่าวว่า พี่แทนพี่ชายคนโต พาน้องเล็กตระเวนไปทั่วประเทศ ยกเว้นภาคใต้ รูวาตรงไหนมีหมอดี ยาดี น้องเล็กจะยอมกินหมด รวมไปถึงอาหาร เสริมแพงๆ ยาสมุนไพรต่างๆ ปรากฏว่าไม่สามารถทำให้ร่างกายของ น้องเล็กกลับมาเหมือนเดิม ต้องเสียค่าใช้จ่ายต่างๆ ไปร่วมล้านบาท ทรัพย์ทุกอย่างที่มีค่าถูกนำออกมาใช้หมด เพื่อการรักษาน้องเล็ก พ.ศ. 2544 หลังจากป่วยครั้งแรกได้ 2 ปี น้องเล็กก็ล้มป่วย ลงด้วยโรคตับอักเสบ อันเนื่องมาจากการกินสารพัดยาอย่างต่อเนื่อง เพื่อรักษาโรค แต่ครั้งนี้อาการป่วยหนักมาก ร่างกายผอมลงอย่าง รวดเร็ว ตัวเหลือง ท้องป่อง เหมือนคนท้อง และขาบวมเป่ง ผมโทรศัพท์ถามข่าวตลอดเวลา ในตอนแรกน้องเล็กยังสามารถ คุยโทรศัพท์กับผมได้ พร้อมกับบอกว่า เล็กไม่เป็นอะไรหรอก กรณีศึกษา กฎแห่งกรรม 24