การเปลี่ยนแปลงและการตัดสินใจของน้องเล็ก : หน้า 29/82

คนหนึ่ง แต่งตัวแบบผู้หญิงทั่วไป แต่แล้วเมื่อสบตากัน ผมก็แทบ น้ำตาไหล เกิดอะไรขึ้นกับน้องเล็กอีกแล้ว ทำไมถึงเปลี่ยนไปเป็น “หน้าผู้ชาย” อย่างนี้ แต่ถึงแม้จะมีคำถามคาใจและรู้สึก สงสารน้องเพียงใด ผมก็ต้องข่มใจเข้าพิธีบวชจนเสร็จ ถึงจะได้คุย กัน น้องเล็กบอกว่า “พอหายป่วยคราวที่แล้ว ร่างกายก็ค่อยๆ เปลี่ยนอีก ผมเริ่มหยิก คางเริ่มยาว แก้มค่อยๆ ตอบลง จนเป็น แบบนี้ค่ะหลวงพี่ หนูก็ไม่รู้จะทำอย่างไร” ตอนนั้นผมได้แต่ทำใจ แล้วก็นึกว่าหนูไปทำกรรมอะไรมานะ เป็นคำถามที่ค้างคาใจ หาคำตอบไม่ได้มาหลายปี เมื่อออกพรรษาผมก็ลาสิกขา แล้วเริ่มทำงาน เดือนธันวาคม น้องเล็กโทรมาบอกว่า คุณหมอที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์จะทำ ศัลยกรรมหน้าให้ใหม่ แต่ทำทีละข้าง โดยเริ่มที่แก้มด้านซ้ายก่อน ผมก็บอกไปว่า ถ้าหนูแน่ใจก็ตามใจนะ เพราะทุกคนในบ้านต่างไม่ เห็นด้วย กลัวว่าจะมีโรคแทรกซ้อนอีก แต่น้องเล็กยืนยัน จะทำ ตามนั้น ก่อนวันผ่าตัด 1 วัน บังเอิญผมติดธุระคิดว่าคงไม่ได้ไปอยู่ เป็นเพื่อน แต่พอช่วงหกโมงเย็นน้องเล็กก็โทรมาบอกว่า “หนูไม่ได้กลัวอะไรนะ ทำไมหนูอาเจียนก็ไม่รู้” เท่านั้นผมก็พอจะ รูแล้วว่า ความเครียดลงกระเพาะ ผมจึงตัดสินใจเดินทางไปขอนแก่น คินนินเอง น้องเล็กเข้าห้องผ่าตัด 8 ชั่วโมง ออกจากห้องผ่าตัดเป็น 27 27