ชีวิตและการต่อสู้ของเด็กชายจากครอบครัวยากจน : หน้า 55/82

จากนายทุนหลายครั้ง ทำให้ต้องย้ายบ้านหลายครั้ง ตอนอายุ 11 ปี ผมต้องไปรับจ้างทํางานพิเศษในช่วงวันหยุดที่โรงพิมพ์ ทํางานหนัก ตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 4 ทุ่ม ได้เงิน 22 บาทเป็นค่าจ้าง อาหารที่จะกิน แต่ละวันก็มีไม่มาก บางวันมีเพียงข้าวต้มกับซีอิ้ว บางวันมีเพียง ไข่ทอดก็ถือว่าดีกว่าทุกวันแล้ว ผมมักจะคิดเสมอว่า ทำไมเราถึง ยากจนและลำบากขนาดนี้ ทำไมเราไม่สบายเหมือนเด็กคนอื่น แต่ในความยากลำบากนั้น กลับกลายเป็นแรงผลักดันให้ผม มีความพยายาม และตั้งใจศึกษาเล่าเรียน จนสอบได้ที่ 1 เสมอ พ่อของผมเป็นชาวจีนที่อพยพเข้ามาอยู่ในเมืองไทย ตั้งแต่เต็ก โดยเข้ามาอาศัยอยู่กับครอบครัวของชาวจีนฐานะดี ครอบครัวหนึ่ง ในวัยหนุ่มพ่อค่อนข้างเกเร ต่อมาพ่อก็หนีออกจากบ้าน มาเป็นนักแสดงงิ้ว พ่อมักจะได้แสดงเป็นขุนนางจีนฝ่ายธรรมะ เพราะท่านมีหน้าตาใจดีและมีเสียงไพเราะ ตอนเด็กๆ ในช่วง ปิดเทอม พ่อมักจะพาผมไปอยู่กับคณะงิ้ว ผมมักจะเห็นพ่อเล่น ไพ่นกกระจอก บางครั้งก็เห็นพ่อสูบบุหรี่ แล้วทายาสีน้ำตาล ลงไป แต่ไม่ทราบว่าเป็นอะไร จนภายหลังจึงทราบว่าเป็นยาเสพติดที่คนใน คณะงิ้วมักสูบกัน นอกจากนี้พ่อจะดื่มสุราวันละประมาณ 1 จอก เป็นประจํา โดยอ้างว่าเพื่อสุขภาพ และสูบบุหรี่มาจนอายุประมาณ 50 ปี จึงเลิก 53 53