เวลาในโลกนี้มีจํากัด ชีวิตลิขิตได้ หน้า 11
หน้าที่ 11 / 108

สรุปเนื้อหา

ในโลกนี้เวลาเป็นสิ่งมีค่าที่มีจํากัด เราควรใช้แต่ละวันเพื่อสร้างบารมีและให้มากที่สุด สิ่งที่เราให้หรือบริจาคคือสิ่งที่เราสามารถถือครองได้ในจิตใจ หากเรายังไม่ได้ให้สิ่งใดนั้นยังไม่ได้เป็นของเรา การใช้ชีวิตให้เกิดคุณค่าสิ่งใดที่เราไม่ได้ใช้ ตลอดจนความแก่ ความเจ็บป่วย และความตายนั้นเปรียบเสมือนไฟที่ค่อย ๆ กินเวลาในชีวิตของเราไปเรื่อย ๆ ต้องใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย ก่อนที่จะหมดเวลาไป

หัวข้อประเด็น

-การใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า
-การบริจาคและความหมาย
-ความสำคัญของเวลา
-บารมีและการสร้างคุณค่า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เวลาในโลกนี้มีจํากัด เรา จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกไม่นานเท่าไรนะลูกนะ เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน เดี๋ยวก็จะหมดเวลาไปแล้ว ใช้ วันเวลาและทรัพยากรที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ในการสร้าง บารมีให้เต็มที่นะ สิ่งใดที่เราได้ให้ คือนำออกด้วยการบริจาค ฝากฝังไว้ ในวัตถุอันเลิศ คือ ทักขิไณยบุคคล สิ่งนั้นก็เป็นของเรา สิ่ง ใดที่เรายังไม่ได้ให้ ไม่ได้บริจาค ยังไม่ได้นำออก สิ่งนั้นก็ยัง ไม่ได้เป็นของเรา เหมือนไฟไหม้บ้าน เพิ่งไหม้บานประตูหน้าต่าง เรานำตู้ โต๊ะ เตียง ตั้ง เสื้อผ้า ออกมาได้แค่ไหน เราก็นำไป ใช้ได้ ส่วนไหนเราไม่ได้นำออกมา ก็ถูกไฟไหม้ไป เอามาใช้ ไม่ได้ ชีวิตเราถูกความแก่ ความเจ็บ ความตาย ประดุจไฟ -6- เวลาในโลกนี้มีจำกัด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More